ลอร์ด โวลเดอมอร์

เมโรเพเริ่มวางแผนที่จะหนีไปจากชีวิตอันสิ้นหวังที่เผชิญอยู่ วันหนึ่งในฤดูร้อนที่ร้อนจัด เมโรเพชักชวนให้ริดเดิ้ลหนุ่มรูปงามซึ่งขี่ม้ามาคนเดียว หยุดแวะพักดื่มน้ำที่บ้านของเธอ ไม่กี่เดือนหลังจากนั้น ชาวหมู่บ้านลิตเติ้ลแฮงเกิลตั้นก็มีเรื่องอื้อฉาวมโหฬารให้นินทากันสนุกปาก เมื่อลูกชายเศรษฐีเจ้าของที่ดิน หนีไปกับเมโรเพลูกสาวคนจรจัด ข่าวแพร่สะพัดไปทั่วและไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น - จากการคาดเดาของอัลบัส ดัมเบิลดอร์ เมโรเพน่าจะแอบใส่ยาเสน่ห์ลงไปในน้ำที่ให้ทอม ริดเดิ้ลดื่มในวันนั้น หรือ ไม่ก็เธออาจจะใช้คำสาปสะกดใจล่อลวงเขา - แต่สำหรับดัมเบิลดอร์ เขาค่อนข้างเชื่อว่าเธอใช้ยาเสน่ห์ 

มาร์โวโลกลับออกมาจากอัซคาบันในอีกไม่กี่เดือนต่อมาหลังจากนั้น เขาคาดหวังว่าจะพบลูกสาวคอยอยู่ต้อนรับเขาพร้อมกับอาหารร้อนๆ บนโต๊ะ แต่เขากลับพบบ้านที่ฝุ่นจับหนาเป็นนิ้ว พร้อมจดหมายอำลาจากเมโรเพ ที่อธิบายทุกอย่างว่าเธอทำอะไรลงไป  - มาร์โวโลตรอมใจกับการกระทำของลูกสาว เขาไม่เคยเอ่ยชื่อเธออีก และแสร้งว่าเธอไม่เคยมีตัวตนบนโลก เขาซึ่งอ่อนแรงมาจากอัซคาบันอยู่แล้วจึงยิ่งอาการทรุดหนักจนถึงแก่ความตายในที่สุด 

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทอม ริดเดิ้ลและเมโรเพ แต่ประมาณสองสามเดือนหลังจากมาร์โวโล่ตาย ทอม ริดเดิ้ลก็กลับมายังลิตเติ้ลแฮงเกิลตั้น โดยปราศจากภรรยา ข่าวลือปลิวว่อนไปทั่วละแวกบ้านบอกว่าทอมเอาแต่พูดถึงเรื่อง "ถูกตบตา" และ "ถูกหลอกลวง" - เขาคงหมายถึงว่าตนเองนั้นถูกทำให้อยู่ใต้มนตร์สะกด ซึ่งตอนนี้ได้ถูกถอนออกไปแล้ว แต่เขาไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ เพราะกลัวจะถูกกล่าวหาว่าเป็นบ้า ชาวบ้านเลยสรุปความกันไปเองว่า เมโรเพคงโกหกทอม ริดเดิ้ลว่าเธอท้อง เขาเลยยอมแต่งงานกับเธอด้วยเหตุผลนั้น

แต่เมโรเพ ก๊อนท์ก็ตั้งท้องกับทอม ริดเดิ้ลจริง พวกเขาหนีไปแต่งงานและอยู่ด้วยกันเกือบหนึ่งปี ระหว่างที่ตั้งครรภ์นี้เอง เมโรเพผู้ซึ่งรักสามีอย่างดูดดื่ม เริ่มรู้สึกทนไม่ได้ที่ต้องใช้เวทมนตร์เป็นเครื่องพันธนาการเขาเอาไว้กับเธอ เธอจึงตัดสินใจหยุดใช้ยาเสน่ห์ เพราะเธอรักทอมมาก จึงหลงคิดเข้าข้างตัวเองไปว่าในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนึ้แล้ว เขาคงจะยอมอยู่ต่อเพราะเห็นแก่เธอ หรือไม่ก็คงจะอยู่เพราะเห็นแก่ลูก 

แน่นอนว่า เธอคิดผิดมหันต์ทั้งสองเรื่อง... 

เมื่อมนตร์ตราถูกถอนออกไปแล้ว ทอม ริดเดิ้ลก็ทิ้งเธออย่างไม่ใยดี เขาเคยไม่กลับมาหาเธออีกเลย ไม่แม้แต่จะเดือดเนื้อร้อนใจที่จะออกค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกของเขา ทอมกลับไปยังลิตเติ้ลแฮงเกิลตั้น ส่วนเมโรเพถูกทิ้งไว้ตามลำพังในลอนดอน เมื่อปราศจากสามีซึ่งเป็นลูกชายเศรษฐี เงินทองเธอก็ขัดสนจนถึงขั้นวิกฤติ เธออับจนหนทางจนต้องขายสมบัติชิ้นเดียวซึ่งเธอเอาติดตัวมาด้วย นั่นคือ ล็อกเกตทองของซัลลาซาร์ สลิธีริน มรดกตกทอดของตระกูลซึ่งพ่อของเธอหวงแหนเป็นอย่างมาก เมโรเพขายมันที่ร้านบอร์เจนและเบิร์กและได้เงินมาจับจ่ายใช้สอยเพียงแค่สิบเกลเลียนเท่านั้น

การที่ถูกสามีทอดทิ้งอย่างไม่ใยดี ทำให้เมโรเพยิ่งตรอมใจ เธอหยุดใช้เวทมนตร์ ไม่อยากเป็นแม่มดอีกต่อไป และเป็นไปได้ว่าความหมดอาลัยตายอยากที่กำลังรุมเร้าเธออยู่นี้อาจดึงดูดพลังอำนาจของเธอไปด้วย เมโรเพไม่เพียงแต่จะพยายามยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาเพื่อรักษาชีวิตของตนเอง เธอไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แม้กระทั่งเพื่อลูกชายที่กำลังจะเกิดมา

วันสิ้นปี ค.ศ. 1926 หิมะกำลังตกหนักและอากาศหนาวเข้ากระดูก เมโรเพ ก๊อนท์ ซึ่งท้องแก่จวนใกล้คลอดเต็มที่ กระเสือกระสนพาตัวเองมาถึงโรงเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง เจ้าหน้าที่รับเธอเข้ามา จากนั้นไม่กี่ชั่วโมงเมโรเพก็ให้กำเนิดลูกชาย เธอสั่งเสียครั้งสุดท้ายว่าให้ตั้งชื่อเด็กชายว่า ทอม เหมือนกับชื่อพ่อของเขา ส่วนชื่อกลางให้ใช้ชื่อ มาร์โวโล่ ตามชื่อพ่อของเธอ แล้วเมโรเพ ก๊อนท์ก็จบชีวิตอันแสนรันทดลงในคืนนั้นเอง

ช่วงเวลาที่ฮอกวอสต์

ทอม ริดเดิ้ลมาถึงฮอกวอตส์ เขาเป็นเด็กเงียบๆ สวมเสื้อคลุมใช้แล้ว ถูกคัดสรรให้ไปอยู่บ้านสลิธีรินแทบจะทันทีในวินาทีที่หมวกคัดสรรแตะลงบนศีรษะของเขา ก่อนจะค้นพบในภายหลังว่าผู้ก่อตั้งบ้านที่มีชื่อเสียงของเขานั้นสามารถพูดกับงูได้ ความรู้ใหม่นี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าตนเองมีความสำคัญเพิ่มมากขึ้น ทอมมักจะทำให้เพื่อนนักเรียนบ้านสลิธีรินตกใจหรือประทับใจอยู่เสมอ แต่เขาก็ไม่เคยแสดงท่าทางหยิ่งยโสหรือก้าวร้าวออกหน้าออกตากับพวกอาจารย์ ในฐานะเด็กกำพร้าที่หน้าตาดีมากและมีพรสวรรค์เหนือเด็กทั่วไป เป็นธรรมดาที่เขาจะทำให้เหล่าอาจารย์สนใจและเมตตาตั้งแต่นาทีแรกที่มาถึงโรงเรียน ทอม ริดเดิ้ล เป็นเด็กสุภาพ เงียบขรึมและกระหายความรู้ในสายตาของอาจารย์ทั่วๆ ไป 

แต่นั่นไม่ใช่สำหรับอัลบัส ดัมเบิลดอร์...

ดัมเบิลดอร์ไม่ได้เล่าให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ของเขาฟังว่าเขาได้พบเจออะไรจากการพบปะกับทอม ริดเดิ้ลในครั้งแรก แม้ทอมจะไม่เคยแสดงออกว่าเสียใจหรือสำนึกผิดกับความก้าวร้าวที่เขาทำลงไปกับดัมเบิลดอร์ แต่ในฐานะครูดัมเบิลดอร์ก็เลือกที่จะให้โอกาสเขา โดยคิดว่าทอมอาจสำนึกผิดและเสียใจกับความประพฤติที่ทำลงไป แต่ดัมเบิลดอร์ก็ยอมรับว่าเขาไม่ได้ไว้ใจทอม ริดเดิ้ลเหมือนกับอาจารย์คนอื่นๆ เขาตัดสินใจเฝ้าจับตาดูทอมตลอดเวลา ช่วงแรกมีหลายครั้งที่ทอมค้นพบอะไรหลายๆ อย่างเกี่ยวกับตนเองและมันดูน่าตื่นเต้น เขาจะต้องมาเล่าให้ดัมเบิลดอร์ฟัง ก่อนในช่วงหลังเขาจึงเริ่มรู้สึกว่าตนเองได้บอกข้อมูลกับดัมเบิลดอร์มากเกินไปแล้ว ดังนั้นทอมจึงเริ่มระวังตัวมากขึ้น และพยายามไม่เปิดเผยอะไรมากมายให้ดัมเบิลดอร์รู้ - เขาฉลาดพอและรู้ทันที่จะไม่โปรยเสน่ห์ใส่ดัมเบิลดอร์ เหมือนกับที่เขาทำกับอาจารย์คนอื่นๆ โดยเฉพาะฮอเรซ ซลักฮอร์น อาจารย์ประจำบ้านสลิธีริน ผู้ซึ่งชื่นชมและรักใคร่ทอม ริดเดิ้ลมากเป็นพิเศษ

เมื่อเรียนชั้นสูงขึ้น ริดเดิ้ลเริ่มรวบรวมเพื่อนๆ ที่จงรักภักดีต่อเขาได้กลุ่มหนึ่ง แต่แน่นอนว่าริดเดิ้ลไม่ได้รู้สึกรักใคร่ ชอบพอหรือเอ็นดูคนพวกนี้เลย ทุกคนที่เขารวบรวมได้นั้นมีตั้งแต่พวกที่อ่อนแอต้องการความคุ้มครอง พวกทะเยอทะยานแสวงหาชื่อเสียงไปจนถึงพวกอันธพาลที่กำลังหาผู้นำซึ่งจะแสดงความอำมหิตได้อย่างละเมียดละไม โดยนัยคือคนกลุ่มนี้จะกลายมาเป็นพวกผู้เสพความตายในรุ่นแรกๆ หลังจบจากฮอกวอตส์

ริดเดิ้ลควบคุมคนกลุ่มนี้อย่างเข้มงวด และพวกเขาไม่เคยถูกจับได้ว่ากระทำความผิดอย่างเปิดเผย ตลอดเวลาเจ็ดปีที่ริดเดิ้ลอยู่ฮอกวอตส์ มีเหตุการณ์ร้ายกาจเกิดขึ้นหลายครั้ง แต่ทั้งตัวริดเดิ้ลและกลุ่มผู้ติดตามก็ไม่เคยถูกเกี่ยวโยงด้วยอย่างชัดเจน

นอกจากการสร้างอำนาจและอิทธิพลแล้ว อีกเรื่องหนึ่งที่ริดเดิ้ลสนใจมากเป็นพิเศษในสมัยเรียน คือการตามหาว่าพ่อแม่ของเขาคือใคร เป็นปกติของเด็กที่โตมาในโรงเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาย่อมอยากรู้เป็นธรรมดาว่าเขาไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไร ริดเดิ้ลค้นหาร่องรอยของพ่อเขา (ทอม ริดเดิ้ล ซีเนียร์) ตามโล่ต่างๆ ในห้องรางวัล ตามรายชื่อพรีเฟ็คในบันทึกข้อมูลเก่าๆ ของโรงเรียน แม้กระทั่งในหนังสือต่างๆ เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ผู้วิเศษ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พบอะไร เขาจึงต้องจำยอมรับว่าพ่อของเขาไม่เคยย่างเท้าเข้ามาที่ฮอกวอตส์ และตอนนั้นเองที่ทำให้เขาตัดสินใจสละชื่อทอม ริดเดิ้ลทิ้งไปตลอดกาล 

กลับสู่ลิตเติ้ลแฮงเกิลตั้น

วันหนึ่งในช่วงหยุดภาคฤดูร้อน ลอร์ด โวลเดอมอร์ อายุสิบหกปี ตัดสินใจเดินทางไปหาญาติตระกูลก๊อนท์ของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่ สภาพของกระท่อมบ้านตระกูลก๊อนท์ที่โวลเดอมอร์เห็น สร้างความผิดหวังและขยะแขยงให้กับเขาเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่นั้นเมื่อเขาเห็นสภาพของคนที่ยังอยู่ ซึ่งก็คือ มอร์ฟิน ก๊อนท์ พี่ชายของเมโรเพ และเป็นลุงของเขาเอง ยิ่งทำให้โวลเดอมอร์รู้สึกสังเวชใจเป็นอย่างยิ่ง 

มอร์ฟินเกือบบุกเข้าทำร้ายโวลเดอมอร์ เพราะเข้าใจผิดคิดว่าเขาคือทอม ริดเดิ้ล ซีเนียร์ ด้วยเหตุว่าโวลเดอมอร์นั้นหน้าตาละม้ายคล้ายกับพ่อของเขามาก ก่อนจะตกใจเมื่อพบว่าโวลเดอมอร์พูดภาษาพาร์เซลได้เหมือนกับตัวเขาเอง การพบปะและสอบถามข้อมูลกันอย่างสั้นๆ ในวันนั้น ทำให้โวลเดอมอร์ได้รู้ในที่สุดว่าพ่อของเขาเป็นใคร

เช้าวันต่อมา หญิงรับใช้ของบ้านริดเดิ้ลวิ่งกรีดร้องไปตามถนนใหญ่ของหมู่บ้าน ประกาศว่ามีศพสามศพนอนอยู่ในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ ทอม ริดเดิ้ล ซีเนียร์ และพ่อแม่ของเขาได้เสียชีวิตแล้ว 

แน่นอนว่าทางการมักเกิ้ลไม่สามารถสรุปสาเหตุการเสียชีวิตของสมาชิกบ้านริดเดิ้ลทั้งสามคนได้ แต่กระทรวงเวทมนตร์รู้ทันทีว่านี่เป็นฝีมือของพ่อมด และในแถบลิตเติ้ลแฮงเกิลตั้นก็มีพ่อมดอยู่เพียงคนเดียวที่น่าสงสัยที่สุด และคนนั้นเคยติดคุกอัซคาบันมาก่อน ดังนั้นเจ้าหน้าที่จากกระทรวงจึงบุกมาจับกุมมอร์ฟีน ก๊อนท์ ซึ่งนอนหมดสติอยู่ในกระท่อมซ่อมซ่อ เจ้าหน้าที่ไม่จำเป็นต้องใช้สัจจะเซรุ่มหรือคาถาพินิจใจ เพราะมอร์ฟีนยอมรับสารภาพเองว่าเป็นคนลงมือฆ่ามักเกิ้ลริดเดิ้ลทั้งสามคนนั้นด้วยตนเอง เขายอมถูกจับตัวให้ไปขังแต่โดยดีไม่ขัดขืน มอร์ฟีนใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในอัซคาบัน โดยมีเรื่องเดียวที่กวนใจเขาจนถึงวันตายคือแหวนประจำตระกูลก๊อนท์ ที่เขาสวมไว้ตลอดนั้นได้หายสาปสูญไป

หากแต่เบื้องหลังทั้งหมดที่แท้จริงนั้น โวลเดอมอร์สะกดนิ่งลุงของเขา เอาไม้กายสิทธิ์ไป เดินทางข้ามหุบเขาไปยังคฤหาสน์หลังงาม แล้วฆ่าชายมักเกิ้ลที่ทอดทิ้งแม่ผู้เป็นแม่มดของเขา รวมไปถึงปู่ย่ามักเกิ้ลของเขาด้วย เท่ากับเป็นการล้างตระกูลริดเดิ้ลที่ไร้ค่านี้ให้สิ้นไป และเป็นการแก้แค้นให้กับตัวเขาเองสำหรับพ่อที่ไม่เคยต้องการเขา จากนั้นโวลเดอมอร์จึงกลับมาที่บ้านโกโรโกโสของตระกูลก๊อนท์ เสกคาถาที่ซับซ้อนเพื่อฝังความทรงจำปลอมเข้าไปในใจของลุง วางไม้กายสิทธิ์ของมอร์ฟีนไว้ข้างๆ เจ้าของที่ยังไม่ได้สติ พร้อมกับถอดแหวนโบราณที่ลุงของเขาสวมอยู่ใส่กระเป๋า แล้วจากไป 

หลังจบจากฮอกวอตส์

โวลเดอมอร์จบจากฮอกวอตส์พร้อมกับคะแนนสอบที่ยอดเยี่ยมในทุกรายวิชา เป็นประธานนักเรียนและได้รางวัลพิเศษในฐานะที่ทำคุณงามความดีให้กับโรงเรียน (เรื่องยุติห้องแห่งความลับ) อาจารย์หลายคนคาดเดาว่าเขาจะต้องมีอนาคตที่สดใส อย่างน้อยก็ตำแหน่งงามงามๆ ในกระทรวงเวทมนตร์ แต่ความฝันอย่างแรกของโวลเดอมอร์ คือ การได้ทำอาชีพครูเพื่อสอนนักเรียนที่ฮอกวอตส์ เขายื่นคำขอกับอาร์มันโด ดิพพิต อาจารย์ใหญ่ในขณะนั้น และมีไม่กี่คนที่ทราบเรื่องนี้ หนึ่งในนั้นคืออัลบัส ดัมเบิลดอร์ ผู้ซึ่งแนะนำอาจารย์ใหญ่ดิพพิตให้ปฏิเสธไปก่อน ด้วยเหตุผลว่าตอนนั้นโวลเดอมอร์ยังอายุน้อยเกินไป

แต่สำหรับดัมเบิลดอร์ เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง แม้เขาจะบอกศาสตราจารย์ดิพพิตไปด้วยเหตุผลอื่น เพราะดัมเบิลดอร์รู้ดีว่าดิพพิตนั้นรักใคร่และชอบพอโวลเดอมอร์มาก ดัมเบิลดอร์รู้ดีว่าฮอกวอตส์สำหรับโวลเดอมอร์นั้นเป็นสถานที่ที่เขาผูกพันและให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบ้าน (เช่นเดียวกับนักเรียนหลายๆ คน รวมทั้งแฮร์รี่) และมันยังเป็นที่ตั้งของเวทมนตร์โบราณที่โวลเดอมอร์ได้ล่วงรู้มากมายตลอดเจ็ดปีที่เขาเรียน กระนั้นเขาก็ยังรู้สึกว่ามีอีกหลายปริศนาลึกลับ ที่รอวันไขออกมา มันเป็นแหล่งความรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด

เหตุผลสุดท้ายที่ดัมเบิลดอร์ดูจะกังวลใจมากที่สุด (ในฐานะคนที่ประกอบอาชีพครู) คือ เขารู้ดีว่าครู อาจารย์นั้นมีอำนาจและอิทธิพลยิ่งใหญ่เพียงใดกับพ่อมดแม่มดรุ่นเยาว์ โวลเดอมอร์อาจเห็นตัวอย่างจากศาสตราจารย์ซลักฮอร์น ผู้ซึ่งแสดงให้เขาเห็นว่าครูนั้นมีอิทธิพลมากเพียงใด แม้ดัมเบิลดอร์จะไม่เห็นภาพว่าโวลเดอมอร์จะเป็นครูไปตลอดชีวิต แต่อย่างน้อยในฐานะครู เขาสามารถใช้ฮอกวอตส์เป็นแหล่งในการหาสมัครพรรคพวกเพื่อเริ่มตั้งกองทัพของตนเอง 

เมื่อถูกศาสตราจารย์ดิพพิตปฏิเสธ (พร้อมกับคำแนะนำให้ลองมาสมัครใหม่ในอีกสองสามปีข้างหน้า) โวลเดอมอร์ก็ทำให้บรรดาอาจารย์ที่นิยมชมชอบเขาต้องตกใจ เมื่อโวลเดอมอร์ไปขอสมัครงานเป็นลูกจ้างที่ร้านบอร์เจนและเบิร์กส์

อาจารย์หลายคนบ่นเสียดายในความสามารถของเขา แต่ ณ ที่แห่งนั้น ด้วยความหน้าตาดีและวาทะศิลป์ชั้นเลิศ ทำให้โวลเดอมอร์ได้รับหน้าที่สำคัญที่หลายคนยากนักจะทำได้ คือ การเป็นตัวแทนร้านเพื่อเจรจาขอซื้อขายวัตถุโบราณจากตระกูลพ่อมดแม่มดหลายๆ แห่ง และที่แห่งนั้นเองที่ทำให้โวลเดอมอร์ได้ค้นพบกับวัตถุเวทมนตร์สองชิ้น ที่เย้ายวนใจเขาอย่างมาก จนต้องลงมือฆาตกรรมอีกครั้งหนึ่ง

การฆาตกรรมเฮปซิบาร์ สมิธ

เฮปซิบาร์ สมิธ แม่มดนักสะสมของเก่า เป็นคู่ค้ารายหนึ่งของร้านบอร์เจนและเบิร์กส์ ผู้หลงไหลในหน้าตาอันหล่อเหลาและคารมวาทะศิลป์ของโวลเดอมอร์ ได้เผยให้เห็นสมบัติส่วนตัวสองชิ้นที่เธอหวงแหนและเก็บไว้เป็นความลับให้เขาดู อย่างแรกคือ ถ้วยทองของฮัฟเฟิลพัฟ - อันเป็นมรดกตกทอดในตระกูลของเธอ ซึ่งเธอนั้นเป็นทายาทห่างๆ ของหนึ่งในผู้ก่อตั้งฮอกวอตส์ อย่างที่สองคือ ล็อกเก็ตทองของสลิธีริน - ซึ่งเธอขอซื้อมาจากร้านบอร์เจนและเบิร์กส์ พร้อมกับเล่าถึงที่มาของมันว่า นายเบิร์กส์ได้ล็อกเก็ตนี้มาในราคาที่ถูกมากจากหญิงสาวน่าโง่และร้อนเงินคนหนึ่ง

หลังการพบปะในวันนั้น เฮปซิบาร์ สมิธ ก็จบชีวิตลง และเอลฟ์ประจำบ้านของเธอก็ถูกจับข้อหาวางยาพิษเจ้านายตนเอง ก่อนที่ลูกหลานของเฮปซิบาร์จะพบว่าในบรรดากองสมบัติของเธอทั้งหมดนั้น มีของสองอย่างหายไป คือ ถ้วยทองของฮัฟเฟิลพัฟและล็อกเก็ตทองของสลิธีริน

อัลบัส ดัมเบิลดอร์คาดเดาว่า (และมักจะถูกต้อง) โวลเดอมอร์อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมนี้ และเหมือนกับตอนที่เขาลงมือสังหารครอบครัวริดเดิ้ล ทางการไม่สามารถสืบสาวมาจนถึงเขาได้เช่นเคย - จริงอยู่ที่ล็อกเก็ตทองของสลิธีรินนั้นควรเป็นของเขาโดยชอบธรรม เพราะมันเป็นมรดกที่ตกทอดมาในตระกูลของเขาจริงๆ แต่การขโมยถ้วยทองของฮัฟเฟิลพัฟไปด้วย เป็นอีกสิ่งที่ยืนยันว่าความคิดของเขาถูกดึงดูดให้หวนกลับไปที่ฮอกวอตส์อยู่ดี สมบัติของผู้ก่อตั้งเป็นหนึ่งในสิ่งของที่ล่อตาล่อใจเขาเป็นอย่างมาก

หลังการตายของเฮปซิบาร์ สมิธ โวลเดอมอร์ก็ลาออกจากร้านบอร์เจนและเบิร์กส์และหายสาปสูญไป ไม่มีใครได้ข่าวคราวของเขาอีกเลยอยู่หลายสิบปี

คำขอของลอร์ด โวลเดอมอร์

สิบปีหลังจากฆาตกรรมเฮปซิบาร์ สมิธ โวลเดอมอร์ปรากฏตัวอีกครั้งที่ฮอกวอตส์ ภายใต้การนำของอัลบัส ดัมเบิลดอร์ อาจารย์ใหญ่คนใหม่ เขากลับมาเพื่อขอคำตอบที่เคยยื่นไว้เมื่อสิบปีก่อนกับอาจารย์ใหญ่ดิพพิต เขาปรากฏกายในรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไปมากเสียจนอาจทำให้คนที่เคยคุ้นหน้ากับเขาต้องตกใจหรือหวาดกลัว - แต่แน่นอนว่าไม่ใช่กับอัลบัส ดัมเบิลดอร์

การสนทนาชวนอึดอัดในวันนั้นพร้อมกับการปฏิเสธคำขอของโวลเดอมอร์อย่างไม่ใยดี เป็นจุดเริ่มต้นสงครามโลกเวทมนตร์ครั้งที่หนึ่ง และคำสาปที่ทำให้ฮอกวอตส์ไม่เคยมีอาจารย์สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดอยู่ในตำแหน่งได้ครบหนึ่งปีเลยสักคนเดียวตั้งแต่นั้น