ทำไมซิเรียส แบล็ก ไม่กลับมาเป็นผี?

ครั้งแรกที่อ่านถึงตอนนี้ สารภาพเลยว่าไม่เข้าใจ แอบโกรธป้าโจด้วยซ้ำ คิดแบบเด็กๆ (ตอนนั้นอายุ 13 ขวบ) ทำไมไม่ให้ซิเรียสกลับมาเป็นผีล่ะ อย่างน้อยก็ยังอยู่ข้างๆ แฮร์รี่ คอยพูดคุย คอยให้กำลังใจเขาได้นี่นา

แต่เมื่อผมเติบโต จนถึงปัจจุบันนี้ และได้เคยผ่านการสูญเสียในลักษณะนี้มาแล้ว ถึงได้เข้าใจความลึกซึ้ง ที่ป้าโจแฝงไว้ในฉากนี้ ระหว่างแฮร์รี่และนิกหัวเกือบขาด ได้เข้าใจว่าที่นิกบอกว่าซิเรียสจะไปต่อไปนั้น หมายความว่าอย่างไร

จริงอยู่ที่เหล่าพ่อมดแม่มดสามารถเลือกกลับมาเป็นผีได้ แต่นั่นก็เป็นภาพสะท้อนถึง “ห่วง” อะไรบางอย่างที่ยึดติดพวกเขาไว้ในโลกของคนเป็น และต้องวนเวียนอยู่ ณ สถานที่แห่งนั้นไปตราบนานเท่านาน เราอาจรู้สึกขำหรือสนุก เวลาเห็นบรรดาผีของฮอกวอตส์ลอยไป-มาในปราสาท เป็นปัจจัยที่เสริมสร้างบรรยากาศของโรงเรียนเวทมนตร์ แต่ถ้าเกิดว่าวันหนึ่ง เมื่อความตายมาถึงตัวเรา เราจะเลือกกลับมาอยู่ในสภาพนี้เหมือนกับพวกผีเหล่านี้หรือเปล่า?

คำว่าไปต่อไปที่นิกหัวเกือบขาดหมายถึง คงเป็นการสื่อว่า การกลับมาเป็นผี ไม่ใช่หนทางที่ซิเรียสเลือกแน่นอน (เช่นเดียวกับพ่อแม่ของแฮร์รี่ เซดริก ดิกกอรี่ และแน่นอน อัลบัส ดัมเบิลดอร์) ซึ่งชวนให้ผมนึกถึงคำสอนของดัมเบิลดอร์ตั้งแต่เล่มศิลาอาถรรพ์ที่ว่า “สำหรับจิตใจที่จัดระเบียบดีแล้ว ความตายก็เป็นแค่การผจญภัยอีกบทหนึ่งเท่านั้น” 

นั่นแปลว่า เจ.เค.โรว์ลิง กำลังบอกพวกเราว่าให้เตรียมพร้อมรับมือกับความตายหรือเปล่า ถ้าเราเตรียมพร้อมอยู่เสมอว่าเราต้องตาย และเข้าใจว่าความตายนั้นเป็นเรื่องปกติธรรมดาของมนุษย์ เมื่อเวลานั้นมาถึงจริงๆ -ไม่ว่าจะโดยทันทีหรือไม่ทันที- เราจะได้ไปต่อไป.. อย่างที่ซิเรียสเป็น

ดังนั้นที่ผมเคยคิดเมื่อตอนเด็กๆ ว่า ถ้าซิเรียสกลับมาเป็นผีน่าจะดีกว่า จึงไม่ใช่ความคิดที่ดีอีกต่อไป อีกอย่างถ้าเป็นแบบนั้นจริง มันกลับจะยิ่งทำให้แฮร์รี่หนีจากความเป็นจริง อยู่ใน safe zone ไม่ทำให้เขาได้เติบโตขั้นเสียที

เพราะบางครั้งการสูญเสียบุคคลที่เรารัก จริงอยู่ที่เราต้องพบการจากลาชั่วนิรันตร์ แต่มันก็อาจจะให้อะไรกลับคืนมากับเราด้วยเหมือนกัน

ถ้าเราเรียนรู้จากมันได้นะ...