เคยวิเคราะห์เรื่องนี้เอาไว้เหมือนกัน แต่ก็นานมาแล้ว เกือบ 9 ปีที่แล้วช่วงทำเพจใหม่ๆ ยอมรับเลยว่าตอนนั้นไม่เข้าใจจริงๆ ว่าป้าโจกำลังบอกอะไร แต่ตอนนี้คิดว่าพอจะเข้าใจอะไรมากขึ้น เลยลองหยิบเรื่องนี้มาวิเคราะห์อีกครั้งหนึ่ง

ผมเข้าใจผิดมาตลอดว่าซิเรียสถูกฆ่าก่อนที่ร่างจะลอยผ่านซุ้มประตูเข้าไป (อาจเพราะสับสนกับในภาพยนตร์) แต่พอลองอ่านบทที่ 35 เล่มภาคีนกฟินิกซ์ใหม่อีกครั้ง มันก็ดูเป็นการด่วนสรุปไปจริงๆ นั่นล่ะที่จะบอกว่าซิเรียสถูกฆ่าก่อนที่ร่างจะลอยเข้าไป เพราะเหมือนแค่ซิเรียสจะถูกคาถาของเบลลาทริกซ์กระแทกเข้าใส่จนทำให้ตัวของเขาลอยผ่านเข้าไปในม่านสีดำ - ซิเรียสลอยผ่านซุ้มประตูเข้าไป และเขาไม่ได้กลับออกมา

นั่นล่ะ คือสัญญะที่บอกว่าเขาได้จากแฮร์รี่ไปแล้ว

บอกตรงๆ เลยครับว่าเคยงงอยู่นานมาก (ไม่เข้าใจด้วย) เพราะเคยคิดว่า “แค่เดินผ่านม่านสีดำนั่นก็ตายแล้วเหรอ เห้ย! ง่ายไปไหมวะ”

แต่ ณ ตอนนี้ หลังจากที่ความตายเคยได้ผ่านเข้ามาในชีวิตผมแล้วครั้งหนึ่ง และเป็นความตายที่สร้างรอยแผลอันลึกซึ้งไว้ในจิตใจ ผมเลยเริ่มจะเข้าใจแล้วว่า “ก็ไม่แปลกอะไรนะ ใช่แล้ว เพราะความตาย บางทีมันก็ง่ายแบบนี้แหล่ะ บางครั้งความตายไม่เคยเผื่อเวลาให้เราได้เตรียมใจ บทจะมามันก็มาเลย”

ดังนั้นการที่ซิเรียสลอยผ่านม่านสีดำนั้นเข้าไปแล้วไม่ได้กลับออกมา ก็คงเป็นภาพสะท้อนในกรณีนี้เหมือนกัน

เมื่อตกผลึกความคิดได้ดังข้างต้น ผมเลยคิดว่า อีกด้านหนึ่งของม่านสีดำน่าจะเป็นโลกของวิญญาณ ซุ้มประตูหินนี้จึงเป็นเหมือนประตูที่เชื่อมต่อระหว่างโลกของคนเป็นกับคนตาย เป็นประตูที่คนตายไม่สามารถเดินออกมาได้ แต่คนเป็นสามารถเดินผ่านเข้าไปได้ และไม่สามารถเดินย้อนกลับมาได้

ถ้าคุณเดินผ่านซุ้มประตูนี้เข้าไป คุณจะได้เข้าไปสู่โลกของคนตายและไม่มีทางกลับออกมาได้ นั่นคือคุณได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วนั่นเอง

ผมอิงจากบทที่ 34 ซึ่งเป็นตอนที่พวกแฮร์รี่ไล่สำรวจทีละห้องของกองปริศนา ครั้งแรกที่พวกเขาก้าวเข้ามาในห้องที่มีซุ้มประตูนี้ แฮร์รี่กับลูน่าได้ยินเหมือนเสียงกระซิบหรือเสียงเรียกจากอีกฝากหนึ่งของซุ้มประตู มันดึงดูดให้ทั้งสองเดินเข้าไปใกล้ เพราะสิ่งที่ทั้งสองเคยประสบมาเหมือนกันคือการสูญเสียพ่อแม่ไปในช่วงวัยเด็ก (แม่ของลูน่าตายเมื่อตอนเธอเก้าขวบ) ขณะที่รอนและเฮอร์ไมโอนี่กลับไม่ได้ยินเสียงอะไร – อนุมานได้ว่าเสียงที่แฮร์รี่กับลูน่าได้ยินนั้น อาจเป็นเสียงของพ่อแม่พวกเขาเองก็เป็นได้

ประเด็นนี้พอคิดดูแล้วก็ซับซ้อนและมีความย้อนแย้งพอสมควร ซึ่งนั่นก็เป็นเหตุผลที่ดีมากเพราะมันตั้งอยู่ใน “กองปริศนา” แต่ถ้าคุณอยากค้นหาปรัชญาหรือแนวคิดเกี่ยวกับความตาย มันก็พอจะตอบคำถามในใจอะไรหลายๆ อย่างได้เหมือนกันนะ

เวลาคนที่เรารักจากไป ณ ชั่วเวลาหนึ่งเราจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้คุยกับคนที่เรารักอีกครั้ง คุณอาจเคยวาดฝันว่าเปิดประตูห้องที่พวกเขาเคยอยู่ แล้วจะเห็นพวกเขานั่งหรือนอนอยู่ที่เดิม แต่แน่นอนว่าคุณจะไม่ได้เห็นพวกเขาหรอก เพราะพวกเขา “อยู่คนละโลก” กับคุณแล้ว - หรืออยู่อีกฝากหนึ่งของม่านสีดำ ซึ่งคุณจะไปหาพวกเขาก็ได้นะ แต่ถ้าคุณก้าวข้ามไปแล้ว คุณจะไม่สามารถเดินย้อนกลับมาได้

บางคนอาจตั้งคำถามต่อว่า แล้วพ่อมดสร้างซุ้มประตูนี้ขึ้นมาทำไม? ผมคิดว่าคำตอบก็น่าจะกลับไปที่แก่นของแฮร์รี่ พอตเตอร์อีกนั่นล่ะครับ ก็คือความรักกับความตาย

ถ้าซุ้มประตูนี้เป็นเหมือนตัวเชื่อมต่อระหว่างโลกของคนเป็นกับคนตายจริงๆ พ่อมดที่สร้างประตูนี้ขึ้นมาคงอยากพบคนที่เขารักอีกครั้ง จึงยอมทำทุกอย่างเพื่อจะสร้างเวทมนตร์ที่สามารถชุบชีวิตคนตายให้กลับมา แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม ประตูนี้ไม่ได้ดึงคนตายให้กลับมาในโลกของคนเป็น มีแต่จะดึงคนเป็นให้เข้าไปในโลกของคนตาย

เหมือนกับแคดมัส เพฟเวอเรลล์ น้องชายคนรองที่หลงกลยมทูต ใช้หินชุบวิญญาณเรียกคนรักกลับมานั่นล่ะ สุดท้ายเขาก็ต้องฆ่าตัวตายเพื่อจะได้กลับไปเจอคนรักจริงๆ

ปล. มีทฤษฎีของแฟนๆ ในต่างประเทศ (ซึ่งผมชอบมาก) ได้วิเคราะห์ไว้ว่า ซุ้มประตูนี้น่าจะเป็นเหมือนเครื่องประหารชีวิตที่ใช้กันในสมัยก่อน (น่าจะช่วงยุคก่อนตั้งกระทรวงเวทมนตร์)