ฝาแฝดวีสลีย์ อัจฉริยะที่หลายคนอาจมองข้าม

ขณะที่ลูกคนโตทั้งสาม (บิล ชาร์ลี เพอร์ซี่) ล้วนมีหน้าที่การงานที่ “มั่นคง” ในสายตาของนางวีสลีย์ (คือการทำงานให้กับกระทรวง) เฟร็ดกับจอร์จกลับมีฝันอยากเปิดร้านขายของเล่นตลก พวกเขาเริ่มคิดค้นและประดิษฐ์ของเล่นตั้งแต่เริ่มเรียนปีสาม ทดลองผลิตภัณฑ์ที่พวกเขาทำกับอาสาสมัคร (หรือเหยื่อก็ไม่รู้) เริ่มศึกษาการตลาด ผลิตของตามใบสั่งที่ส่งมาทางไปรษณีย์

แน่นอนว่านางวีสลีย์คัดค้านอย่างหนัก เธอมองว่าการค้าขายไม่ใช่อาชีพที่มั่นคง อีกทั้งเธอไม่อาจแน่ใจได้ว่าทั้งคู่จะประสบความสำเร็จ (จากรายงานความประพฤติและผลการเรียน) และเหตุผลสุดท้าย คือ เธอมองว่าสิ่งที่ทั้งสองกำลังทำนั้นอันตรายและอาจทำให้พวกเขาเดือดร้อนได้

แต่ฝาแฝดก็ยืนกรานและเดินหน้าต่อไป แม้จะถูกแม่คัดค้านและห้ามปรามหลายครั้ง ก่อนที่สุดท้ายนางวีสลีย์จะยอมแพ้ เมื่อทั้งสองหนีออกจากโรงเรียน เพื่อไปเริ่มกิจการร้านขายของเล่นตลกอย่างจริงจัง แถมยังทิ้งหนองน้ำกระเป๋าหิ้วเป็นผลงานฝากไว้ที่ฮอกวอตส์ – ผลงานที่แม้แต่ศาสตราจารย์ฟลิตวิกเองยังอดชื่นชมในเวทมนตร์ของทั้งสองไม่ได้ (จนเขายอมทิ้งหนองน้ำหย่อมเล็กๆ ไว้ที่ระเบียงเพื่อเป็นเกียรติแก่ทั้งสอง)

คนฉลาด ไม่ได้การันตีด้วยผลการเรียนหรือผลงานที่โดดเด่นเสมอไป หลายคน (แบบเฟร็ดกับจอร์จ) พอใจที่จะใช้ความเป็นอัจฉริยะของตนในทางอื่นอย่างการสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับผู้คน โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่โลกเวทมนตร์กำลังเข้าสู่ช่วงสงครามครั้งที่สอง ทั้งสองมองว่าเป็นหน้าที่ของพวกเขาต้องมอบรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับชาวผู้วิเศษที่กำลังหวาดกลัวและสิ้นหวัง