17 พฤษภาคม พ.ศ. 2566
“ฉันช่างโง่เง่าเหลือเกิน แฮร์รี่ หลังจากผ่านอะไรต่อมิอะไรมาหลายปี ฉันก็ยังไม่รู้จักจำอะไรเลย”
บทที่ 35 : คิงส์ครอส
แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ เครื่องรางยมทูต
ความปรารถนาห้วงลึกในจิตใจของอัลบัส ไม่ใช่การอยากได้ถุงเท้าเพิ่มอีกสักคู่หนึ่ง อย่างที่เขาเคยบอกกับแฮร์รี่เมื่อตอนเขาอยู่ปีหนึ่ง แต่เป็นความอยากจะได้พบหน้าพ่อ แม่และน้องสาวอีกครั้ง อัลบัสอยากบอกพวกเขาเหลือเกินว่าตัวเขานั้นเสียใจมากเพียงใดกับเรื่องในอดีต
ความปรารถนานั้นกลายเป็นความเย้ายวนและล่อใจ ให้อัลบัสได้ลองที่จะท้าทายอำนาจแห่งความตาย – เมื่อเขาพบแหวนตระกูลก๊อนท์ที่ถูกซ่อนอยู่ และเห็นว่าหินที่ประดับบนแหวนนั้นเป็นหนึ่งในเครื่องรางยมทูต – หินชุบวิญญาณ - เครื่องรางชิ้นที่เขาปรารถนาอยากได้มากที่สุด นั่นจึงชักนำให้พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ต้องพลาดท่าในที่สุด
อัลบัสน่าจะรู้ดีว่าถ้าแหวนนั่นเป็นฮอร์ครักซ์ มันต้องถูกลงคำสาปป้องกันไว้ด้วย แต่ความเย้ายวนใจที่มีต่อหินชุบวิญญาณกลับมีชัยเหนือกว่า อัลบัสจึงสวมมันเข้าไปและหวังว่าจะได้เห็นบุคคลทั้งสามที่เขาคิดถึง แล้วเขาก็พลาดมหันต์ เมื่อคำสาปในแหวนเริ่มทำงาน
อัลบัสบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังประคองตัวเองกลับมาที่ฮอกวอตส์และได้เซเวอร์รัส สเนปรีบเข้ามาช่วยเขาไว้ได้ทันพอดี แต่สเนปก็กำจัดคำสาปนั้นออกไปไม่ได้ เขาทำได้แค่กักมันไว้ในแขนของอัลบัส คำสาปจะค่อยๆ ลุกลามและอัลบัสมีเวลาเหลืออยู่แค่ปีเดียวเท่านั้น
นั่นจึงอาจเป็นเหตุผลที่อัลบัสต้องรีบให้ข้อมูลกับแฮร์รี่ เพื่อเตรียมพร้อมให้เขาต่อสู้กับโวลเดอมอร์ ไปจนถึงร้องขอกับสเนปให้ช่วยปลดปล่อยเขาจากความเจ็บปวดนี้ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม
โรว์ลิงอาจจะกำลังบอกพวกเราว่า ต่อให้คนเราอายุมากเท่าไร หรือไปถึงจุดสูงสุด มีความยิ่งใหญ่มากแค่ไหนก็ตาม พวกเราก็อาจจะยังทำพลาดได้เสมอ แต่ในกรณีของอัลบัสนี้ ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในคราวนี้ ได้ส่งผลเสียที่ร้ายแรงอย่างมหาศาล เพราะ เขาต้องแลกมาด้วยชีวิต
ปล. แต่อัลบัสอาจจะไม่เสียใจหรือเสียดายอะไร เพราะสำหรับเขา ความตายก็เป็นแค่จุดเริ่มต้นของการเดินทางใหม่อีกครั้งหนึ่ง
เรียบเรียงบทความโดย Shootty แอดมินเพจพอตเตอร์ไดอารี่
หากนำบทความออกไปโปรดอ้างอิงเว็บไซต์และผู้เรียบเรียง