นั่นคือคำยืนยันจาก เจ.เค.โรว์ลิง ถึงความสัมพันธ์ระหว่างอัลบัส ดัมเบิลดอร์กับเกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ ที่สื่อมักจะชอบเอามาพาดหัวแค่ส่วนแรก โดยตัดส่วนท้ายของบทสัมภาษณ์ออกไป ซึ่งเป็นส่วนที่ทำให้ผมสนใจในความสัมพันธ์ของตัวละครทั้งสองตัวนี้มากซึ่งผมเห็นด้วยกับแนวคิดของป้าโจที่ว่า

“คุณจะไม่มีทางรู้อย่างแน่ชัดว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร ไม่มีทาง แม้คุณจะเชื่อว่าคุณรู้ดี”  

ซึ่งสิ่งนี้น่าจะเป็นจุดที่อัลบัสเคยทำผิดพลาดมาก่อน

เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ เป็นหลานของบาธิลดา แบ็กช็อต นักประวัติศาสตร์เวทมนตร์ชื่อดังที่อาศัยอยู่หมู่บ้านเดียวกับอัลบัสในตอนที่เขายังเป็นเด็ก - เธอเป็นแม่สื่อที่แนะนำให้เกลเลิร์ตได้รู้จักกับอัลบัส อาจเพราะด้วยความสงสารที่อัลบัสต้องมาเป็นหัวหน้าครอบครัวตั้งแต่อายุ 18 เธอจึงอยากจะแนะนำหลานชายที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันให้อัลบัสได้รู้จัก ซึ่งเธอก็พบว่าทั้งสองนั้นสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว

แต่สิ่งที่บาธิลดาไม่รู้ คือ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นสนิทกันมาก จนเกินเลยไปไกลกว่าคำว่าเพื่อน ซึ่งอัลบัสก็ยอมรับกับตัวเองว่าเขาตกหลุมรักเกลเลิร์ตเข้าอย่างจัง ยิ่งแนวคิดของเกลเลิร์ตที่บอกว่าเหล่าพ่อมดอย่างเราต่างหากที่ควรจะได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ ไม่สมควรต้องหลบๆ ซ่อนๆ เมื่อรวมกับสภาวะที่อัลบัสต้องเผชิญอยู่ในปัจจุบันด้วยแล้ว มันจึงทำให้อัลบัสยิ่งหลงไหลในตัวเกลเลิร์ตมากเสียจนถอนตัวไม่ขึ้น

ถามว่าอัลบัสรู้ไหมว่าเนื้อในแท้ๆ ของเกลเลิร์ตเป็นคนอย่างไร เขารู้ดีอยู่แก่ใจ แต่เพราะความหลงไหลและความหวังที่เกลเลิร์ตเพิ่งหยิบยื่นให้ จึงทำให้อัลบัสตามืดบอดไปชั่วขณะ

ซึ่งเรื่องราวก็จบลงอย่างที่พวกเรารู้ดี – โศกนาฏกรรม ที่ทำให้อัลบัสต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต ส่วนเกลเลิร์ตก็หนีไปพร้อมกับแผนการที่อัลบัสช่วยคิด ซึ่งจะทำให้โลกเวทมนตร์ต้องเผชิญกับความวุ่นวายครั้งใหญ่ในวันหน้า

โดยสรุปคือ พวกเราต่างรู้กันถ้วนหน้าแล้ว ว่าอัลบัสนั้นเคยหลงรักเกลเลิร์ตจริงๆ แต่คำถามคือ แล้วเกลเลิร์ตล่ะ เขามีความรู้สึกให้กับอัลบัส เหมือนกับที่อัลบัสรู้สึกกับเขาด้วยไหม

ผมว่าเกลเลิร์ตน่าจะรู้อยู่แก่ใจ ว่าอัลบัสหลงรักเขา – แต่ผมก็เดาไม่ออกจริงๆ ว่าเกลเลิร์ตมีความรู้สึกแบบนั้นกลับไปให้อัลบัสด้วยหรือเปล่า

ถ้าอิงจากบทสัมภาษณ์จากจอห์นนี่ เดปป์ส่วนนี้

ผมคิดว่าเกลเลิร์ตมีความรู้สึกให้กับอัลบัสเหมือนกัน แต่เขาเป็นคนทะเยอทะยาน และยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ มันจึงมีความเป็นไปได้เหมือนกันว่าเขาหลอกใช้ความรู้สึกของอัลบัสเป็นเครื่องมือ ในการช่วยคิดแผนการครองโลกของตนเองช่วงแรก

เขาอาจวาดฝันว่าจะได้ออกไปเคลื่อนไหวร่วมกันกับอัลบัสในการดึงให้เหล่าพ่อแม่มดเข้าร่วมการปฏิวัติ “เพื่อประโยชน์สุขของคนส่วนใหญ่” ก็เป็นได้

ซึ่งทุกอย่างต้องหยุดชะงักลง เพราะน้องชายจอมเกเรของอัลบัส – นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เกลเลิร์ตขาดสติและเป็นฝ่ายลงมือก่อน จนนำไปสู่โศกนาฏกรรมในที่สุด จึงทำให้ทั้งสองต้องแยกทางกันไปนับแต่นั้น...

แล้วโชคชะตาก็ดึงให้ทั้งสองต้องกลับมาต่อสู้กัน – พวกเราต่างรู้กันดีว่าอัลบัสได้รับชัยชนะ เขาได้ไม้เอลเดอร์มาครอง ส่วนเกลเลิร์ตเลือกที่จะลงโทษโดยการขังตัวเองไว้ที่นูเมนการ์ดตลอดชีวิตที่เหลือ

ผ่านไปราวๆ 50 กว่าปีหลังการต่อสู้ครั้งนั้น จอมมารยุคใหม่อย่างลอร์ด โวลเดอมอร์ก็ไปเยือนนูเมนการ์ด เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ซึ่งชราภาพมากแล้ว แต่ยังคงมีวาทะศิลป์และความโอหัง เขาไม่หวาดกลัวแม้จะถูกโวลเดอมอร์กระหน่ำใช้คำสาปกรีดแทง เขายินดีรับความตาย โดยไม่ยอมปริปากบอกจอมมารหน้าใหม่ว่าไม้เอลเดอร์นั้นอยู่กับใคร

นั่นอาจเป็นเสี้ยวสุดท้ายที่เกลเลิร์ตได้แสดงให้เราเห็นว่าเขายังคงรัก อัลบัส ดัมเบิลดอร์ (ก็เป็นได้มั้ง..)

เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์นั้นต่างจากลอร์ด โวลเดอมอร์ 

เกลเลิร์ตรู้จักรัก เขาตระหนักดีว่าความรักนั้นทรงพลัง และสามารถบันดาลสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ 

ขณะที่โวลเดอมอร์ไม่มีความรู้สึกนี้ จึงทำให้เขาเย็นชาและเป็นปิศาจตัวจริง