เพราะเขาเคยเสนอตัวว่าจะดูแลแอรีอานนาเอง หลังจากที่แม่ของพวกเขาตายกะทันหัน - อาเบอร์ฟอร์ธรู้ดีว่าตัวเองไม่ชอบเรียนหนังสือ ไม่ชอบแสวงหาชื่อเสียงและความรุ่งโรจน์อย่างที่อัลบัสชอบทำ - ขณะที่อัลบัสเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้อง อ่านหนังสือ นับถ้วยรางวัลและเขียนจดหมายติดต่อกับผู้วิเศษที่มีชื่อเสียง อาเบอร์ฟอร์ธกลับชอบเล่นอยู่กับแอรีอานนา คอยช่วยเชียร์ให้เธอกินข้าว คอยทำให้เธอสงบลงเมื่อคุ้มคลั่ง นั่นจึงทำให้เขาสนิทกับเธอมาก

จึงไม่แปลกอะไรที่อาเบอร์ฟอร์ธจะอาสาดูแลน้องสาวต่อจากแม่ แต่อัลบัส - ซึ่งตอนนี้เป็นหัวหน้าครอบครัว - ก็ยืนกรานว่าอาเบอร์ฟอร์ธต้องเรียนให้จบก่อน แล้วอัลบัสก็อาสาจะดูแลแอรีอานนาเอง - อาเบอร์ฟอร์ธยอมทำตาม แม้จะไม่เต็มใจ แต่เขายอมเชื่อใจพี่ชายที่รับปากอย่างดิบดี – ลึกๆ แล้วอาเบอร์ฟอร์ธก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่อัลบัสต้องการ

แล้วเขาก็ต้องผิดหวังเมื่อ เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ มาเยือนและเริ่มสนิทสนมกับพี่ชายของเขาอย่างรวดเร็ว ทั้งสองหมกมุ่นอยู่กับแผนการอันยิ่งใหญ่ที่จะปฏิวัติโลกเวทมนตร์ โดยการนำผู้วิเศษออกมาจากที่ซ่อน และให้พวกมักเกิ้ลต้องอยู่ภายใต้การปกครอง ซึ่งทั้งสองจะทำสำเร็จได้ต้องมีเครื่องรางยมทูต

เกือบสองเดือนที่อัลบัสหลงใหลและมัวเมาอยู่กับแผนการของเกลเลิร์ต จนทำให้หน้าที่การดูแลแอรีอานนา กลายเป็นเรื่องรองไป

อาเบอร์ฟอร์ธเฝ้ามองดูอยู่ ความไม่พอใจเริ่มก่อตัวขึ้นในใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ และมันก็ถึงจุดสิ้นสุดเมื่ออัลบัสกับเกลเลิร์ตตกลงว่าจะเริ่มออกไปตามหาเครื่องรางยมทูตด้วยกัน - อาเบอร์ฟอร์ธจึงลุกขึ้นและบอกว่าทั้งสองไม่สามารถออกไปตามหาเครื่องรางฯ ได้โดยมีน้องสาวที่ไม่สมประกอบพ่วงติดตัวไปได้ด้วยหรอก

แล้วพวกเขาก็ต่อสู้กัน อาเบอร์ฟอร์ธถูกโจมตีด้วยคำสาปกรีดแทง อัลบัสพยายามเข้ามาห้าม – ทั้งสามต่อสู้กัน แล้วแอรีอานนาก็คุ้มคลั่งจากภาพที่เห็นตรงหน้า - เธอเป็นออบคูเรียล ลองนึกภาพเครเดนซ์ที่ระเบิดตัวเองออกมาเพราะความโกรธ - แต่สุดท้ายจบลงด้วยความตายของแอรีอานนาในที่สุด

ด้วยความที่รักน้องสาวมาก บวกกับความผิดหวังที่อัลบัสไม่สามารถทำตามสัญญาตามที่รับปากเขาไว้ได้ นั่นจึงกลายเป็นความโกรธ – และอาเบอร์ฟอร์ธเองก็ขึ้นชื่อเรื่องใช้อารมณ์เป็นที่ตั้งอยู่แล้ว – สำหรับเขาการต่อยหน้าอัลบัสในงานศพของแอรีอานนาก็ดูเหมือนจะยังไม่เพียงพอด้วยซ้ำ - เขากล่าวโทษอัลบัสว่าเป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดนี้ และเขาอาจจะพูดกระแนะกระแหนอัลบัสด้วยว่า “นายเป็นอิสระแล้วใช่ไหมล่ะ อิสระจากภารกิจที่ต้องดูแลน้องสาว อิสระที่จะได้เป็นพ่อมดที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”

เป็นความจริงที่เกือบสองเดือน อัลบัสละเลยการดูแลน้องสาว เพราะมัวลุ่มหลงไปกับแผนการของเกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ แผนการที่เขามีส่วนช่วยคิดแล้วทำให้กรินเดลวัลด์เอาไปต่อยอด และเริ่มออกเคลื่อนไหว สร้างความวุ่นวายให้กับโลกเวทมนตร์ในอีกไม่กี่ปีหลังจากนั้น

แต่ความคิดของกรินเดลวัลด์นั้นก็โดนใจอัลบัสอย่างมาก เพราะเขาอยากปลดภาระอันหนักอึ้งที่กำลังแบกอยู่ อัลบัสนั้นรู้ตัวว่าตนเองเก่ง มีความสามารถ ต้องการชื่อเสียงและความรุ่งโรจน์ การต้องมาติดแหง็กอยู่กับบ้านแล้วเลี้ยงดูน้องชายจอมเกเรกับน้องสาวที่ไม่ปกติ จึงทำให้เขารู้สึกขมขื่น

อัลบัสนั้นรักครอบครัว แต่เขาก็ยอมรับเช่นกันว่าตนเองนั้นเห็นแก่ตัวมาก มากเสียจนหลายๆ คนอาจไม่เข้าใจ - เขาจึงกล่อมตัวเองว่าสิ่งที่กำลังทำกับกรินเดลวัลด์นั้นถูกต้องแล้ว มันคือประโยชน์สุขของเหล่าผู้วิเศษ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าลึกๆ นั้นกรินเดลวัลด์เป็นคนอย่างไร แต่เพราะความรักและลุ่มหลงในตัวของกรินเดลวัลด์ด้วย เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้อัลบัสตามืดบอดไปชั่วขณะ

แล้วอัลบัสได้บทเรียนครั้งใหญ่ในชีวิตจากเหตุการณ์นี้ ซึ่งมันได้เปลี่ยนตัวตนของเขาไปตลอดกาล อัลบัสคนก่อนหน้าที่แสวงหาชื่อเสียงและความรุ่งโรจน์ได้ตายจากไปพร้อมกับชีวิตของน้องสาวเขาเอง แต่ความรู้สึกผิดนั้นยังคงเกาะกินหัวใจของเขาไปตลอดชีวิตที่เหลือ

ไม่เพียงแค่นั้น ความโกรธแค้นจากน้องชาย – ซึ่งตอนนี้เป็นคนเดียวในครอบครัวของเขาที่เหลืออยู่ - แม้จะเต็มไปด้วยอารมณ์โทสะ แต่อัลบัสก็ยอมรับว่ามันถูกต้องเกือบทุกอย่าง

เพราะอัลบัสไม่เคยได้เป็นอิสระจริงๆ อย่างที่อาเบอร์ฟอร์ธเข้าใจ ความรู้สึกผิดจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ ได้ตามหลอกหลอนอัลบัสไปจนวันสุดท้ายของชีวิต – ดังที่เราเห็นเขากรีดร้องอย่างทรมานเมื่อต้องดื่มน้ำยาที่ทำให้เสียสติ ในถ้ำที่เก็บซ่อนฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์