จอมมารที่ชั่วร้ายและทรงพลังที่สุดในประวัติศาสตร์อย่างลอร์ด โวลเดอมอร์ สมัยที่ยังเรียนอยู่ฮอกวอตส์ (และใช้ชื่อเดิมว่า ทอม มาร์โวโล่ ริดเดิ้ล) เขาเคยเป็นนักเรียนต้นแบบมาก่อน ไม่ใช่แค่เพราะหน้าตาดีอย่างเดียว แต่ความสามารถของเขาที่โดดเด่นกว่านักเรียนในรุ่นเดียวกัน - อาจรวมไปถึงการที่เขาพูดภาษาพาร์เซลได้ - ความสุภาพ นอบน้อมที่เขาปฏิบัติกับเหล่าอาจารย์ และเป็นเด็กกำพร้า จึงทำให้โวลเดอมอร์ได้รับความเมตตาได้ไม่ยาก

แต่แน่นอน.. ไม่ใช่กับอัลบัส ดัมเบิลดอร์ ผู้ซึ่งได้พบกับทอม ริดเดิ้ลเป็นคนแรกที่โรงเลี้ยงเด็กกำพร้า และได้เห็นถึงสัญชาตญาณความโหดร้าย การชอบปกปิดและความต้องการมีอำนาจเหนือคนอื่นที่ทอมแสดงออกมา ดัมเบิลดอร์จึงตัดสินใจเฝ้าจับตาดูเด็กคนนี้อย่างใกล้ชิด (โดยเฉพาะหลังจากเกิดเรื่องห้องแห่งความลับ – เมอร์เทิลตายและแฮกริดถูกไล่ออก - ดัมเบิลดอร์ยิ่งเพิ่มความระแวดระวังในตัวทอมมากขึ้น)

แน่นอนว่าโวลเดอมอร์ไม่ได้รู้สึกรัก ศรัทธาหรือปลาบปลื้มในตัวอาจารย์คนไหนเลย ทุกการวางตัวและการหว่านเสน่ห์ที่เขาทำไปล้วนแต่เพื่อผลประโยชน์ของตนเองทั้งสิ้น เราไม่อาจรู้เลยว่าอาจารย์แต่ละคนเผลอให้ข้อมูล องค์ความรู้ใดที่เป็นอันตรายและต้องห้ามให้กับโวลเดอมอร์ไปบ้าง (ดังที่ซลักฮอร์นทำพลาดไปแล้ว)