บ็อกการ์ต

บ็อกการต์เป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถเปลี่ยนแปลงรูปร่างได้ โดยมันจะเปลี่ยนร่างเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดภายในห้วงลึกของจิตใจของคนที่เผชิญหน้ากับมัน ไม่มีใครทราบรูปร่างของบ็อกการ์ตจนกว่าจะได้มาเผชิญหน้ากับมันโดยตรง ถ้าหากว่ามีบ็อกการ์ตมาอาศัยอยู่ โดยทั่วไปมันจะบอกให้รู้โดยการเขย่าหรือทำให้เกิดเสียงดังจากวัตถุที่มันเข้าไปซ่อนตัว บ็อกการ์ตชอบอยู่ในที่แคบๆ และอาจพบมันซ่อนตัวอยู่ได้เช่นกันตามมุมเงามืดในป่า

คนที่ขี้กลัวมากกว่าคนทั่วไป มีโอกาสที่จะเผชิญหน้ากับบ็อกการ์ตได้ง่าย พวกมักเกิ้ลก็เช่นกัน พวกเขาอาจสัมผัสได้ว่ามีบ็อกการ์ตอยู่และอาจเหลือบไปเห็นพวกมันเข้าได้ในเสี้ยววินาที แต่พวกมักเกิ้ลก็ไม่ได้เผชิญหน้าแบบจังๆ และโดยมากพวกเขาจึงสรุปไปอย่างง่ายดายว่าเป็นแค่ภาพหลอนในชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น

เหมือนกับพวกโพลเตอร์ไกต์ บ็อกการ์ตไม่เคยถูกจัดให้เป็นสิ่งที่มีชีวิตที่มีตัวตนจริงๆ มันเป็นสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดและลึกลับแม้กระทั่งในโลกเวทมนต์เอง บ็อกการ์ตสามารถถูำกำจัดให้หายไปได้ แต่มันก็สามารถปรากฏตัวขึ้นได้อีกครั้งในสถานที่ใดที่หนึ่งตลอดเวลาเหมือนกับพวกผีและผู้คุมวิญญาณ บ็อกการ์ตเหมือนจะถูกสร้างขึ้นมาจากห้วงอารมณ์ความกลัวของมนุษย์

คาถาที่จะปราบบ็อกการ์ตได้อาจจะมีความยุ่งยากสักเล็กน้อยเพราะมันเกี่ยวข้องถึงกับอารมณ์ของผู้ใช้คาถานั้นด้วย โดยพ่อมดคนนั้นต้องคิดถึงสิ่งที่สนุกสนานหรือตลกให้เข้ามาในความคิดเพื่อที่จะลบความกลัวที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าให้หายไป ถ้าหัวเราะออกมาได้ดังๆ ในขณะที่ร่ายคาถานี้บ็อกการ์ตก็จะหายไป คาถานี้คือ“ริดดิคิวลัส ” และบ็อกการ์ตก็จะกลายเป็นรูปร่างของสิ่งที่สนุกสนานหรือตลก ตามที่เราคิดไว้เมื่อสักครู่

บ็อกการ์ตที่เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปนั้นได้แก่ เรื่องเล่าลึกลับน่ากลัวในแถบอังกฤษ (เรื่องเล่าสยองขวัญพื้นบ้านของมักเกิ้ลที่ว่ามีถ้ำแห่งหนึ่งที่มีเสียงประหลาดดังออกมา ซึ่งเป็นเสียงของการทำพิธี cannibalistic* ของพวกพ่อมดหมอผี แท้จริงแล้วเป็นเสียงของบ็อกการ์ตที่อาศัยอยู่ในถ้ำนั้นและมันมีความสามารถพิเศษในการส่งเสียงร้องโหยหวนสะท้อนไปมาภายในถ้ำ); ฆาตกรต่อเนื่องแห่งกรุงลอนดอน (ในช่วงศตวรรษที่19 มีข่าวฆาตกรต่อเนื่องออกอาละวาดบริเวณถนนแถบชานกรุงลอนดอน แท้จริงแล้วคือบ็อกการ์ตที่ต่อมาถูกจัดการโดยเจ้าหน้าที่จากกระทรวงเวทมนตร์ โดยการเสกให้มันกลายเป็นหนูแฮมสเตอร์และวิ่งหายลงท่อไป) และเสียงร้องโหยหวนแห่งสแตรทูลี่ (เป็นบ็อกการ์ตที่คอยดูดกลืนความหวาดกลัวของมักเกิ้ลที่ผ่านไปมาแถวนั้น ก่อนที่มันจะกลายร่างเป็นเงาทะมึนสีดำขนาดใหญ่เท่าช้างพร้อมกับตาขาวโพลน มันถูกจัดการโดย ไลอัล ลูปิน เจ้าหน้าที่จากกระทรวงเวทมนต์ โดยจับมันใส่ไว้ในกล่องไม้ขีดไฟ)