บ้านเลขที่สี่ ซอยพรีเว็ต

ชื่อของซอยที่ครอบครัวเดอร์สลีย์อาศัยอยู่นั้นได้มาจากชื่อของพืชชนิดหนึ่งที่พบได้ทั่วไปในแถบชานเมือง นั่นก็คือ “พุ่มไม้พรีเว็ต” ซึ่งมันถูกนำมาปลูกเป็นรั้วพุ่มไม้สี่หลี่ยมรอบๆสวนของอังกฤษ ฉันชอบความสัมพันธ์ระหว่างแถบชานเมืองและรั้วบ้านที่เหมือนกัน พวกเดอร์สลีย์เป็นชนชั้นกลางที่ไม่น่าคบหาด้วยเท่าไร และแน่นอนว่าพวกเขาขอตัดขาดจากโลกผู้วิเศษอย่างสิ้นเชิง ชื่อหมูบ้านของพวกเขา ‘ลิตเติ้ล วิงจิ้ง(Little Whinging)’ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นการย้ำถึงความใจแคบและไม่น่าคบหา วิงจิ้ง(whinging) เป็นภาษาพูดในแถบอังกฤษที่หมายถึง ‘ขี้บ่นและร้องครวญคราง’

แม้ว่าฉันจะบรรยายลักษณะของบ้านเดอร์สลีย์ว่ามีขนาดใหญ่และเป็นทรงสี่เหลี่ยม ซึ่งเหมาะสมกับตำแหน่งของลุงเวอร์นอนที่เป็นถึงผู้บริหารบริษัท เมื่อไรก็ตามที่ฉันเขียนถึงมัน ฉันจะนึกถึงบ้านหลังที่สองที่ฉันเคยอาศัยอยู่เมื่อตอนเป็นเด็ก ซึ้งมันตรงกันข้ามเลย มันเป็นบ้านที่อยู่แถบชานเมืองวินเทอร์บอร์นใกล้กับเมืองบริซโทล ซึ่งมีขนาดเล็กเพียงแค่ 3 ห้องนอนเท่านั้น ฉันรู้สึกตะลึงในตอนแรกเมื่อฉันเดินเข้าไปในบ้านเลขที่ 4 ซอยพรีเว็ต ที่ถูกสร้างขึ้นในสตูดิโอลีเวสเดน รู้สึกเหมือนได้เห็นแบบจำลองที่เหมือนกับบ้านเก่าของตัวเอง ทั้งตำแหน่งของห้องเก็บของใต้บันไดและตำแหน่งของห้องต่างๆที่วางไว้อย่างถูกต้อง ซึ่งฉันไม่เคยบรรยายถึงลักษณะของบ้านเก่าให้กับทีมงานออกแบบ,ผู้กำกับหรือโปรดิวเซอร์เลยนี่ยังไม่รวมถึงเรื่องอื่นๆที่มักจะทำให้ฉันนั่งไม่ติดกับที่ตลอดการถ่ายทำภาพยนต์ของหนังสือชุดพอตเตอร์นี้อีกนะ

และไม่มีเหตุผลที่ดีพอ ฉันไม่เคยชอบเลข 4 เลย มันเป็นตัวเลขที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่และอับโชคเอามากๆ นั่นจึงเป็นสาเหตุว่าทำไมฉันถึงเอามันไปแปะไว้ที่หน้าประตูบ้านเดอร์สลีย์