พีฟส์

คำว่า ‘โพลเตอร์ไกสต์’ มาจากภาษาเยอรมันที่แปลแบบง่ายๆ ได้ว่า ‘ผีสร้างความรำคาญ’ แต่พวกมันไม่ใช่ผี โพลเตอร์ไกสต์เป็นสิ่งไม่มีตัวตนที่สามารถเคลื่อนย้ายสิ่งของ เคาะประตู สร้างเสียงหรือสร้างความรำคาญด้วยวิธีต่างๆ พวกมันถูกกล่าวถึงในหลายๆ แหล่ง โดยเฉพาะในสถานที่ที่เต็มไปด้วยเด็ก และยิ่งเฉพาะกับเด็กวัยรุ่น มีคำอธิบายที่หลากหลายสำหรับปรากฏการณ์เหล่านี้ทั้งในแง่ของเรื่องเหนือธรรมชาติจนถึงวิทยาศาสตร์

เป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้กับการที่โพลเตอร์ไกสต์จะเกิดขึ้นในอาคารซึ่งคับคั่งไปด้วยพ่อมดแม่มดวัยรุ่น และอย่างที่คุณคาดไว้เลย โพลเตอร์ไกสต์ประเภทนี้จะสร้างความรำคาญและประสิทธิภาพการทำลายล้างที่มากเป็นพิเศษ แถมยังไล่ออกไปได้ยากอีกด้วย ต่างกับโพลเตอร์ไกสต์ประเภทที่เจอเป็นบางครั้งในบ้านของมักเกิ้ล

มีความพยายามหลายครั้งที่จะไล่พีฟส์ออกจากปราสาท แต่ก็ประสบกับความล้มเหลวทุกครั้ง ครั้งสุดท้ายและเป็นครั้งที่สร้างความเสียหายมากที่สุดคือในปี ค.ศ. 1876 โดยภารโรงที่ชื่อ รานโครัส คาร์พ เขาคิดค้นกับดักที่ซับซ้อน พร้อมกับเหยื่อล่อและอาวุธครบชุดที่เขาคิดว่าพีฟส์ไม่น่าจะต้านทานได้ ถ้วยแก้วทรงระฆังขนาดยักษ์ที่บรรจุคาถากักกัน ซึ่งเขาตั้งใจจะหย่อนมันลงมาเมื่อเจ้าโพลเตอร์ไกสต์เข้ามาในตำแหน่งที่วางไว้

ไม่เพียงแค่พีฟส์จะทำลายถ้วยแก้วยักษ์ได้อย่างง่ายดาย มันยังสาดเศษแก้วที่แตกออกไปทั่วระเบียงและยังสามารถหลบหลีกกับดักติดอาวุธนานาชนิด ซึ่งประกอบด้วยดาบสั้น ปืนปากแตรและปืนใหญ่เล็กได้อีกด้วย ทั้งปราสาทต้องทำการอพยพ ในขณะที่พีฟส์กำลังสนุกกับสิ่งที่มันทำโดยการยิงกับดักออกมาทางหน้าต่างแบบสะเปะสะปะและขู่ว่าจะฆ่าทุกคนให้ถึงตาย ความวุ่นวายดำเนินไปถึงสามวันเต็ม และจบลงเมื่ออาจารย์ใหญ่ในตอนนั้น ยูพราเซีย โมลยอมเซ็นต์สัญญาให้พีฟส์ได้รับสิทธิประโยชน์เพิ่มเติม อย่างเช่นยอมให้มันลอยตัวเล่นในห้องน้ำชายชั้นหนึ่งได้สัปดาห์ละครั้ง ละเว้นความผิดจากการที่มันเอาขนมปังขึ้นราจากโรงครัวมาโยนเล่น และให้หมวกแก่มัน — เป็นหมวกที่ทำโดยมาดามบอนฮาบีเลแห่งปารีส — รานโครัส คาร์พขอเกษียณก่อนกำหนดด้วยเหตุผลเรื่องสุขภาพ และไม่มีความพยามในตั้งกฎเกณฑ์ใดๆ ขึ้นมาเพื่อขับไล่ผู้อาศัยรายนี้ออกจากปราสาทอีกเลย

พีฟส์แยกแยะได้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร มันไม่สนใจตำแหน่งหรือเหรียญรางวัลอะไรทั้งสิ้น มันยอมที่จะถูกต่อว่าจากบรรดาอาจารย์ ยอมที่จะอยู่นอกห้องเรียนในยามที่พวกเขากำลังสอน รู้ว่าจะแสดงความเป็นมิตรให้กับนักเรียนเพียงไม่กี่คน (ชัดเจนมากคือเฟร็ดและจอร์จ วีสลีย์) และชัดเจนว่ามันเกรงกลัวผีประจำบ้านสลิธีรินอย่างบารอนเลือด