สถาบันเดิร์มสแตรงก์

เดิร์มสแตรงก์มีชื่อเสียงอันมืดมนที่สุดในบรรดาโรงเรียนพ่อมดทั้งสิบเอ็ดแห่ง แม้จะดูไม่สมควรเท่าไรนัก เพราะความจริงเดิร์มสแตรงก์เองก็ผลิตพ่อมดแม่มดที่ดีออกไปมากมายเช่นกัน แต่มีอยู่สองเหตุผลหลักที่นำชื่อเสียงด้านลบมาสู่โรงเรียน คือ ในประวัติของโรงเรียนมีอยู่สองครั้งที่โรงเรียนตกอยู่ภายใต้การปกครองของพ่อมดซึ่งเป็นบุคคลต้องสงสัยหรือฝักใฝ่ในสิ่งไม่ดี และมีศิษย์เก่าคนหนึ่งที่นำความเสื่อมเสียมาสู่โรงเรียนอย่างมาก

เรื่องแรกสุดที่นำความเสื่อมเสียมาสู่โรงเรียนคือ การขึ้นเป็นอาจารย์ใหญ่อย่างกระทันหันของ ฮาร์แฟรงก์ มุนเธอร์ ภายหลังการเสียชีวิตอย่างเป็นปริศนาของผู้ก่อตั้งโรงเรียน ซึ่งก็คือแม่มดผู้ยิ่งใหญ่แห่งบัลเกเรียอย่าง เนอร์วิดา วุชชาโนว่า มุนเธอร์จัดการให้เดิร์มสแตรงก์เป็นโรงเรียนสำหรับการประลองและฝึกฝนเวทมนต์การต่อสู้โดยเฉพาะ ซึ่งยังคงเป็นหลักสูตรที่น่าประทับใจมาจนถึงทุกวันนี้ ช่วงเวลาอันมืดมนครั้งที่สองในประวัติศาสตร์ของเดิร์มสแตรงก์มาถึงพร้อมกับการขึ้นเป็นอาจารย์ใหญ่ของ ไอกอร์ คาร์คารอฟ อดีตผู้เสพความตายซึ่งละทิ้งตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ไปในทันที หลังจากการคืนชีพของลอร์ด โวลเดอมอร์ ด้วยความหวาดกลัวว่าจะถูกตามล่า คาร์คารอฟเป็นคนไร้ศีลธรรมและเห็นแก่ตัว เขาทำให้เกิดความหวาดกลัวและการข่มขู่ระหว่างกลุ่มนักเรียน ทำให้ผู้ปกครองหลายคนพาลูกหลานออกจากเดิร์มสแตรงก์เป็นจำนวนมากในช่วงที่เขาเป็นอาจารย์ใหญ่

ศิษย์เก่าที่นำความเสื่อมเสียชื่อเสียงมาสู่เดิร์มสแตรงก์มากที่สุดคือ กัลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ หนึ่งในพ่อมดที่ร้ายกาจที่สุดในช่วงศตวรรษที่ยี่สิบ อย่างไรก็ตามในช่วงหลายปีมานี้ เดิร์มสแตรงก์เริ่มฟื้นฟูชื่อเสียงของโรงเรียนกลับมาอีกครั้งอย่างเช่นการสร้างดาวเด่นประจำโรงเรียนซึ่งเป็นนักกีฬาควิดดิชนานาชาติชื่อดังอย่าง วิกเตอร์ ครัม

แม้จะเชื่อว่าที่ตั้งของโรงเรียนอยู่ทางตอนเหนือของยุโรป แต่เดิร์มสแตรงก์เป็นอีกหนึ่งโรงเรียนที่ตำแหน่งและพิกัดที่ตั้งนั้นถูกเก็บเป็นความลับ ดังนั้นจึงไม่มีใครทราบที่ตั้งที่แน่ชัดของโรงเรียน ผู้มาเยือนจะถูกเสกคาถาลบความทรงจำเกี่ยวกับวิธีการเดินทางไปยังโรงเรียน รวมทั้งภาพของสนามอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาและที่ยิ่งใหญ่พอๆกันคือเรือสีดำขนาดใหญ่ที่เทียบท่าอยู่ในทะเลสาบของภูเขาที่อยู่ด้านหลังโรงเรียน ซึ่งนักเรียนจะมาดำน้ำเล่นกันในช่วงหน้าร้อน