แถลงการณ์

การลุกขึ้นมาต่อต้านการเคลื่อนไหวที่ใช้การความรุนแรงนี้ ไม่ใช่แค่การที่พวกเราทุกคนถูกใส่ร้าย ป้ายสีและล่าแม่มด บางคนต้องเสียหน้าที่การงาน บางคนถูกทำร้ายร่างกายโดยพวก trans activists - นักการเมืองผู้หญิงถูกบังคับให้จ้างบอดี้การ์ดส่วนตัวตามคำแนะนำของตำรวจ พญ.ฮิลลานี แคส endocrinologist ชื่อดังถูกแนะนำไม่ให้ใช้ขนส่งสาธารณะในการเดินทางเพื่อความปลอดภัยของตนเอง ทุกคนควรละอายใจที่ปล่อยให้ความบ้าคลั่งมันลุกลามบานปลายมาได้ขนาดนี้

ไม่เพียงแค่นั้น ทุกคนที่ออกมาตั้งคำถามถูกหมายหัวว่ากำลังก่ออาชญากรรม แค่เพราะเรากำลังสงสัยถึงข้อมูลและหลักฐานเกี่ยวกับการแปลงเพศในเด็ก การกีฬาที่เราตั้งคำถามว่าความปลอดภัยของผู้หญิงและเด็กผู้หญิงอยู่ที่ไหน ความต้องการที่จะสงวนพื้นที่สำหรับเพศเดียวกันสำหรับกลุ่มคนที่เปราะบางที่สุด และคิดว่าความรู้สึกของนักโทษหญิงจะเป็นอย่างไรเมื่อตอนนี้พวกเธอกำลังถูกขังรวมกับนักโทษชายที่ถูกตัดสินจากคดีล่วงละเมิดทางเพศ

ตอนนี้ภูมิทัศน์ทางการเมืองกำลังเปลี่ยนไปแล้ว พวกคนที่เคยใช้ช่องทางของตัวเองสนับสนุนอุดมการณ์เหล่านี้กำลังแกล้งทำเป็นตื่นขึ้นมาเหมือนอาการเมาค้าง เริ่มตั้งข้อสงสัยเช่น การเรียกเฟมินิสต์(แบบฉัน)ที่เคยขอให้ศูนย์พักพิงผู้ถูกข่มขืนเป็นพื้นที่เฉพาะผู้หญิงเท่านั้นว่านาซี เป็นกลยุทธ์หนึ่งในการเคลื่อนไหวหรือเปล่านะ?

พ่อแม่ของเด็กผู้หญิงที่ออกมาแย้งว่าเด็กผู้ชายไม่ควรมาฉวยโอกาสทางกีฬากับลูกสาวของพวกเขา - ก็น่าจะมีเหตุผลนะ? หรือ การปล่อยให้ผู้ชายที่ระบุตัวเองว่าเป็นผู้หญิงเข้าไปในห้องแต่งตัวของเด็กผู้หญิงอายุ 12 ปี - มันอาจจะมีข้อเสียก็ได้นะ?

การเสแสร้งทำเป็นทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาในช่วงสิบปี เป็นเรื่องที่คาดเดาไว้อยู่แล้วแต่มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนที่เคยเพิกเฉยต่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับกลุ่มคนที่ออกมาตั้งคำถามแล้วหันมาปรบมือสนับสนุนพวกเขาแทนในตอนนี้ พวกเขาแค่ต้องการจะลดแรงกระแทกจากสิ่งที่พวกเขาเคยทำลงไปในทำนองว่า "บางทีพวก trans activists ก็อาจทำเกินเลยไปบ้าง"

การตกผลึกทางความคิดถึงผลกระทบของอุดมการณ์เพศสภาพที่มีต่อบุคคล สังคมและการเมืองเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นและเส้นทางยังอีกยาวไกล แต่ที่ฉันรู้คือ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปผลลัพธ์สุดท้ายยังคงแย่มากเมื่อถึงตอนนั้น และสิ่งที่พวกเขาได้ทิ้งเอาไว้มีมากเกินกว่าจะเอาไปซุกไว้ใต้พรม"