แต่สำหรับวิชาพยากรณ์ศาสตร์ สองอย่างที่เฮอร์ไมโอนี่ยึดถือนั้นแทบไม่มีประโยชน์ เพราะ ชื่อวิชาก็บอกแล้ว “พยากรณ์” (การทำนาย) และศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ก็ประกาศตั้งแต่คาบแรกว่า วิชานี้ หนังสือเรียนอาจช่วยอะไรไม่ได้มาก - แฮร์รี่กับรอนเองก็รู้ว่าวิชานี้ไม่มีหลักการอะไร ขอแค่เขียนคำพยากรณ์ที่ดูเลวร้ายที่สุดลงไป พวกเขาก็จะได้คะแนนเต็ม แต่จริงๆ แล้วผมมองว่าวิชาพยากรณ์ศาสตร์ ถ้าทรีลอว์นีย์มีหลักการและเหตุผลเข้ามาประกอบการสอนบ้าง เฮอร์ไมโอนี่อาจจะยอมเปิดใจให้เธอมากกว่านี้

วิทยาศาสตร์เองก็มีการทำนายผลการทดลองอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว แต่แน่นอน - ต้องมีหลักการและข้อมูลประกอบด้วย – แต่ก็อย่างที่เราเห็นกัน ชั้นเรียนของทรีลอว์นีย์ในแต่ละครั้งนั้นเป็นเหมือนการเล่นละครให้นักเรียนดู เธอสร้างบุคลิกให้ดูลึกลับ ดูมีอะไรให้น่าค้นหา ซึ่งมันได้ผลกับนักเรียนบางคน แต่กับนักเรียนที่ฉลาดและใช้ตรรกะอย่างหนักแน่นแบบเฮอร์ไมโอนี่ ย่อมจะปฏิเสธและไม่ยอมรับครูที่มีลักษณะนี้แน่นอน

อาจเรียกได้ว่าเฮอร์ไมโอนี่ได้เผชิญกับด้านมืดของเธอเองเป็นครั้งแรกก็ตอนย่างเท้าเข้าไปในห้องเรียนพยากรณ์ศาสตร์นี่เอง