ผมเคยสงสัยว่าทำไมดัมเบิลดอร์จึงไม่ชอบผู้คุมวิญญาณ เขาน่าจะเป็นคนเดียวที่ยืนกรานว่ากระทรวงควรเลิกใช้พวกมันเป็นยามเฝ้านักโทษที่อัซคาบัน ตอนแรกคิดว่ามีแค่เหตุผลเรื่องการทรยศ เพราะดัมเบิลดอร์ได้เตือนฟัดจ์ว่า ผู้คุมวิญญาณจะเข้าร่วมกับโวลเดอมอร์ (ซึ่งพวกมันก็เข้าร่วมจริงๆ)

แต่ตอนนี้ผมคิดว่าน่าจะมีอีกเหตุผลหนึ่งด้วย นั่นคือ การใช้ผู้คุมวิญญาณเฝ้านักโทษที่อัซคาบันนั้น สร้างผลลัพธ์หลายๆ อย่างที่เลวร้ายมากกว่า

คุกหรือเรือนจำ คือ สถานที่ใช้คุมขังผู้กระทำผิด เป็นสถานที่ที่ผู้คนถูกควบคุมตัวตามกฎหมายเพื่อเป็นการลงโทษสำหรับอาชญากรรมที่พวกเขาได้ก่อเอาไว้ แต่ผมเองก็ไม่เคยตั้งคำถามนะว่า “เรามีคุกไว้ทำไม” จนเมื่อเร็วๆ นี้ ผมเพิ่งได้ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ราชทัณฑ์ที่จังหวัดนนทบุรีมาและเอามาคิดเชื่อมโยงกับเรื่องคุกอัซคาบันในแฮร์รี่ พอตเตอร์ ก็เลยพอจะเข้าใจล่ะว่าทำไม ผู้คุมวิญญาณถึงไม่เหมาะกับการใช้เป็นผู้คุมนักโทษ กระทรวงเวทมนตร์ใช้ผู้คุมวิญญาณคอยเฝ้านักโทษมาตั้งแต่ช่วงศตวรรษที่ 18 ตอนต้น โดยรัฐมนตรีในตอนนั้นให้เหตุผลว่า “ช่วยประหยัดงบประมาณ” และพวกมันยังทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม

เรารู้กันดีว่าผู้คุมวิญญาณจะคอยดูดกลืนความสุขออกไปจากตัวของมนุษย์ทุกคนที่พวกมันเข้าใกล้ ยิ่งมนุษย์คนนั้นสิ้นหวังมากเท่าไร พวกมันก็จะยิ่งเติบโตและแพร่พันธุ์ได้มากขึ้นเท่านั้น นักโทษในคุกอัซคาบันส่วนใหญ่เข้าไปแล้วไม่ได้กลับออกมา พวกเขาตายเพราะความหดหู่และสิ้นหวัง

แค่นี้ก็พอจะตอบได้คำถามหนึ่งล่ะ

จริงอยู่ที่คุกเป็นสถานที่ใช้กักขังผู้คนที่เคยมีประวัติอาชญากรรม แต่ขณะเดียวกันมันก็เป็นสถานที่ในการปรับเปลี่ยนและฝึกพฤติกรรมของนักโทษ (เรียกง่ายๆ คือการดัดสันดาน) เพื่อให้พวกเขาได้สำนึกกับสิ่งที่ได้เคยกระทำลงไป ก่อนจะปล่อยพวกเขากลับคืนสู่สังคมอีกครั้ง ซึ่งในกรณีของอัซคาบันมันไม่ใช่เลย และมันก็อาจสร้างอีกผลลัพธ์หนึ่งที่เลวร้ายกว่าเดิม ซึ่งสะท้อนออกมาในตัวละครอย่างเบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์