บางคนอาจบอกว่า “แฮร์รี่ได้รู้ความจริงแล้วนี่นา ว่าสเนปคอยช่วยเหลือเขามาตลอดถึงขั้นยอมสละชีวิตตัวเองเลยด้วย แล้วแฮร์รี่ก็เอาชื่อของสเนปไปตั้งให้กับลูกชายของเขาเอง แปลว่าเขายกโทษให้สเนปแล้วน่ะสิ”

อ่ะ เราต้องใจเย็นๆ ก่อน ค่อยๆ นึกภาพฉากการรบที่ฮอกวอตส์กันอีกครั้งนึง

แล้วสเนปล่ะไปไหน ?

เราอาจกำลังหลงสดุดีในความเสียสละของสเนปจากบทก่อนหน้านี้ โดยลืมคิดไปชั่วขณะว่าตลอดเรื่องราวก่อนหน้านี้ตั้งแต่ต้นจนจบ แฮร์รี่นั้นเกลียดสเนปมาก เพราะ เขาถูกทำให้เข้าใจมาตลอดเกือบปีว่าสเนปฆ่าดัมเบิลดอร์ ประกอบกับการกระทำต่างๆ ของสเนปที่เขากระทำกับแฮร์รี่ตลอดเวลากว่า 6 ปีที่ฮอกวอตส์นั้น หลายอย่างก็อยากเกินกว่าที่แฮร์รี่จะลืม 

ดังนั้นเมื่อรวมกับความรู้สึกของแฮร์รี่ในข้างต้นว่าจะต้องเดินไปพบกับความตาย เขาจึงไม่น่าจะมีใจมาคิดถึงหรือสดุดีในวีรกรรมของสเนปที่เพิ่งได้รู้ความจริงหมาดๆ ณ ตอนนั้น แน่นอน

อีกอย่างผมคิดว่า.. สเนปเองก็คงไม่มาปรากฏตัวให้แฮร์รี่เห็นด้วยเหมือนกัน – คิดภาพดู ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ผมว่ามันโครต awkward เหมือนกันนะ

พอเรื่องราวต่างๆ ได้จบลงนั่นเอง แฮร์รี่จึงได้มีเวลาค่อยๆ ตกตะกอนความคิดจากข้อมูลทุกอย่างที่เขาได้มาจากค่ำคืนการต่อสู้อันแสนยาวนาน – เขาบอกเรื่องราวทั้งหมดให้มักกอนนากัล และขอให้ภาพเหมือนของสเนปได้แขวนไว้ในห้องอาจารย์ใหญ่ ไปจนถึงการให้อภัยสเนปและสดุดีความกล้าหาญของเขา