แม้บรรดานักสำรวจจากยุโรปจะเรียกอเมริกาว่า โลกใหม่ เมื่อพวกเขาได้ค้นพบทวีปนี้เป็นครั้งแรก แต่สำหรับผู้วิเศษ พวกเขาต่างรู้จักอเมริกามาก่อนหน้าพวกมักเกิ้ลเป็นเวลานานแล้ว (ในแต่ละประเทศจะมีคำที่ใช้เรียกมักเกิ้ลเป็นของตนเอง ชุมชนพ่อมดในอเมริกาใช้ศัพท์แสลงสำหรับเรียกพวกมักเกิ้ลว่า โนเเมจ (No-Maj) ซึ่งย่อมาจากคำว่า ‘ไม่มีเวทมนตร์ (No Magic’) ด้วยรูปแบบการเดินทางที่หลากหลายทั้งทางไม้กวาดและการหายตัว ยังไม่รวมไปถึงการใช้ตาทิพย์และพลังจิต ซึ่งหมายความว่าแม้ชุมชนผู้วิเศษจะอยู่ห่างไกลกันมากเพียงใด พวกเขาก็สามารถติดต่อสื่อสารระหว่างกันได้มาตั้งแต่ช่วงยุคกลาง
ชุมชนผู้วิเศษพื้นเมืองของอเมริการวมทั้งในยุโรปและแอฟริกาต่างรู้จักกันมาเป็นเวลานานแล้ว ก่อนหน้าที่พวกโนเเมจจากยุโรปจะเริ่มทยอยอพยพเข้าไปในช่วงศตวรรษที่สิบเจ็ด พวกเขามีอะไรหลายอย่างที่คล้ายคลึงกัน บางครอบครัว คือครอบครัวพ่อมดอย่างแท้จริง บางครั้งเวทมนตร์ก็ปรากฏขึ้นอย่างไม่คาดฝันในสมาชิกของบางครอบครัวที่ไม่เคยได้รู้จักหรือพบเจอกับพ่อมดแม่มดมาก่อน สัดส่วนของประชากรที่มีเวทมนตร์ ต่อ ประชากรที่ไม่มีเวทมนตร์ ในภาพรวมดูเหมือนจะค่อนข้างคงที่ และมุมมองของพวกโนเเมจที่มีต่อผู้งิเซศในแต่ละพื้นทวีปก็แตกต่างกันไป ในกลุ่มชนพื้นเมืองอเมริกัน พ่อมดแม่มดได้รับการยอมรับและยกย่องจากชนเผ่าต่างๆ พวกเขามีชื่อเสียงในฐานะผู้บำบัดหรือนักล่าสัตว์ผู้เก่งกาจ แต่กระนั้นก็มีบางส่วนเช่นกันที่ถูกรังเกียจเนื่องจากลัทธิความเชื่อของชนพื้นเมืองบางกลุ่ม ซึ่งเชื่อว่าผู้วิเศษนั้นถูกครอบงำโดยวิญญาณที่ชั่วร้าย
ความเชื่อพื้นเมืองของชาวอเมริกันเรื่อง ‘สกินวอล์กเกอร์’* – แม่มดหรือพ่อมดชั่วร้ายที่สามารถเปลี่ยนร่างเป็นสัตว์ได้ในพริบตา – มีเค้าโครงของเรื่องจริงอยู่บ้าง ตำนานนี้ต่อยอดมาจากแอนิเมไจพื้นเมืองอเมริกันที่ว่าพวกเขามีพิธีบูชายัญคนในครอบครัวของตนเอง เพื่อให้ได้รับพลังอำนาจสำหรับการแปลงร่าง ความจริงแล้วพวกเขาคือแอนิเมไจกลุ่มใหญ่ซึ่งแปลงกายอยู่ในร่างสัตว์ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการถูกรบกวนหรือตามล่าจากพวกชนเผ่าต่างๆ นี่เป็นแค่เรื่องเล่าซึ่งสร้างความเสียหายต่อชื่อเสียงของแอนิเมไจกลุ่มนี้มาก ส่วนมากมักจะมีต้นเรื่องมาจากพวกหมอโนเเมจพื้นเมืองที่ชอบแสดงพลังอำนาจเวทมนตร์แบบปลอมๆ เพื่อที่จะให้มันออกมาดูน่าเชื่อถือและน่าเกรงขาม
ชุมชนพ่อมดพื้นเมืองอเมริกันมีความเชี่ยวชาญในด้านพืชและสัตว์วิเศษโดยเฉพาะการปรุงยาวิเศษ ซึ่งมีความซับซ้อนมากเป็นพิเศษและก้าวหน้าไปกว่าการปรุงยาในยุโรปมาก อีกความแตกต่างหนึ่งทางเวทมนตร์ที่เห็นได้ชัดระหว่างพ่อมดพื้นเมืองอเมริกันและพ่อมดยุโรปคือ พวกเขาไม่ใช้ไม้กายสิทธิ์ในการเสกเวทมนตร์ (wandless)
เวทมนตร์ที่เสกโดยไม้กายสิทธิ์มีต้นกำเนิดมาจากยุโรป การเสกเวทมนตร์โดยใช้ไม้กายสิทธิ์จะให้ผลลัพธ์ที่แม่นยำและมีประสิทธิภาพ แม้ว่าโดยทั่วไปสิ่งนี้จะเป็นเหมือนสัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญและเก่งกาจของพ่อมดแม่มดบางคน ในการเสกคาถาที่ทรงพลังโดยไม่ต้องใช้ไม้กายสิทธิ์นั้น คือสิ่งที่พบกลุ่มในแอนิเมไจและนักปรุงยาพื้นเมืองอเมริกัน การไม่ใช้ไม้กายสิทธิ์จะให้ผลลัพธ์ทางเวทมนตร์ที่ซับซ้อนยิ่งกว่า แต่นั่นก็ทำให้พวกเขาเสกคาถาและแปลงร่างได้ยากขึ้นไปด้วย
* ความเชื่อพื้นเมืองของอินเดียนแดงซึ่งเป็นชนพื้นเมืองของอเมริกาเหนือ เช่น เผ่านาวาโฮ เชื่อว่าพวกเขาคือมนุษย์ที่สามารถกลายร่างเป็นสัตว์ป่าที่ดุร้าย เช่น หมาป่า ไคโยตี้ หรือหมีกริซลีย์ได้ ด้วยอำนาจของเวทมนตร์หรือคำสาปหรือในพิธีกรรมที่เอาหนังสัตว์มาสวมใส่ (ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ skin walker = หนังเดินได้) ผู้ที่กลายเป็นสกินวอร์กเกอร์อาจกลายเป็นสัตว์ป่าทั้งตัวหรือเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์ก็ได้
แปลไทยและเรียบเรียงโดย Shootty แอดมินเพจพอตเตอร์ไดอารี
หากนำบทความออกไปโปรดอ้างอิงเว็บไซต์และผู้เรียบเรียง