เลือดบริสุทธิ์

คำว่า เลือดบริสุทธิ์ หมายถึง ครอบครัวหรือใครคนใดคนหนึ่งที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับมักเกิ้ล (คนที่ไม่มีเวทมนตร์) ในทางสายเลือด แนวคิดดังกล่าวนี้เป็นที่รู้กันโดยทั่วไปว่าสัมพันธ์กับ ซัลลาซาร์ สลิธีริน หนึ่งในผู้ก่อตั้งโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ ผู้ที่ปฏิเสธในการสอนวิชาความรู้ให้แก่ใครก็ตามที่มาจากครอบครัวของมักเกิ้ล ซึ่งนำไปสู่การแตกหักระหว่างตัวของเขากับผู้ก่อตั้งอีกสามคน สุดท้ายเขาจึงอับเปหิตนเองไปจากโรงเรียน

การแบ่งแยกหรือเหยียดหยามของสลิธีรินโดยอิงจากสายเลือด ถูกมองจากพ่อมดส่วนใหญ่ในยุคนั้นว่าเป็นเรื่องไม่สมควรและเป็นความคิดที่ผิด วรรณกรรมร่วมสมัยกล่าวว่า พวกมักเกิ้ลบอร์นนั้นไม่ใช่แค่ถูกยอมรับแต่ยังถูกกล่าวถึงในด้านการมีพรสวรรค์อย่างน่าทึ่งอีกด้วย จนมีคำเรียกคนกลุ่มนี้ว่า แมกบ็อบส์ (Magbobs – มีการถกเถียงจำนวนมากถึงที่มาของคำนี้ แต่โดยรวมดูเหมือนจะบอกว่า มันมาจากคำว่า เวทมนต์ที่ผุดขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่ง)

แนวความคิดของบรรดาผู้วิเศษเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง เมื่อบทบัญญัติปกปิดความลับนานาชาติถูกบังคับใช้ในปี ค.ศ. 1692 และผู้วิเศษต้องหลบหนีจากการตามล่าของมักเกิ้ล (ช่วงไล่ล่าแม่มดในยุคกลาง) นี่เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับพ่อมดแม่มดและยังทำให้การแต่งงานระหว่างพ่อมดแม่มดกับมักเกิ้ลลดต่ำลงอย่างมากแบบไม่เคยปรากฏมาก่อน เหตุผลหลักคือ หากมีการแต่งงานกับมักเกิ้ลอาจนำมาซึ่งการเปิดเผยตัวตนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และนั่นอาจหมายถึงการละเมิดกฏหมายข้อนี้อย่างรุนแรง*

ภายใต้สภาวะที่ไม่ชัดเจน, ความหวาดกลัวและความไม่พอใจนี้ ความเชื่อเรื่องเลือดบริสุทธิ์จึงเริ่มมีคนคล้อยตามมากขึ้น โดยทั่วไปผู้ที่คล้อยตามความเชื่อนี้มักเป็นพวกหัวรุนแรงที่ต่อต้านบทบัญญัติการปกปิดความลับนานาชาติอย่างจริงจัง จนถึงขั้นเรียกร้องให้มีการทำสงครามกับมักเกิ้ล จำนวนแนวร่วมของพ่อมดที่เพิ่มขึ้นได้แสดงถึงทัศนคติที่ว่า การแต่งงานกับมักเกิ้ลนั้นไม่ได้เสี่ยงต่อการละเมิดกฏใหม่ แต่มันเป็นเรื่องน่าอับอาย ผิดธรรมชาติ และนำมาซึ่งความแปดเปื้อนต่อสายเลือดผู้วิเศษ**

แต่กระนั้นการแต่งงานระหว่างพ่อมดแม่มดกับมักเกิ้ลก็ยังคงเป็นเรื่องธรรมดาต่อไปอีกหลายศตวรรษ ถึงตอนนี้ คนที่บอกตนเองว่าเป็นเลือดบริสุทธิ์ ซึ่งดูเหมือนว่าอัตราส่วนบรรพบุรุษของพวกเขาก็ไม่ได้สูงส่งไปกว่าคนอื่นๆที่ไม่ใช่สักเท่าไร การเรียกตนเองว่าเป็นเลือดบริสุทธิ์นั้นเลยเถิดไปไกลเกินกว่าเรื่องทางการเมืองและสังคมเสียแล้ว (ฉันจะไม่แต่งงานกับมักเกิ้ลและคิดว่าการแต่งงานของพ่อมดกับมักเกิ้ลเป็นเรื่องยอมรับไม่ได้) มากกว่าสถานะความเป็นจริงทางชีววิทยาเสียด้วย

หลายงานเขียนที่ดูน่าประหลาดใจซึ่งถูกตีพิมพ์ราวๆช่วงศตวรรษที่สิบแปดตอนต้น และภาพวาดบางส่วนจากงานเขียนของ ซัลลาซาร์ สลิธีริน ถูกนำมาอ้างอิงเพื่อใช้สนับสนุนและบ่งชี้ถึงสถานะของเลือดบริสุทธิ์ที่นอกเหนือไปจากผังประวัติครอบครัว การอ้างอิงส่วนใหญ่ คือ การมีลักษณะของเวทมนตร์ปรากฏออกมาก่อนอายุ สามขวบ ความกล้าที่จะขี่ไม้กวาดก่อนอายุเจ็ดขวบ กลัวหมูแต่กล้าที่จะฝึกพวกมัน (หมูถูกจัดให้เป็นสัตว์ที่ไม่มีเวทมนต์และยากที่จะฝึกการใช้คาถากับมัน) สามารถต้านอาการป่วยทั่วไปที่เด็กมักจะเป็นกันได้ รูปร่างหน้าตาที่ดี และ ความเกลียดชังต่อมักเกิ้ลตั้งแต่เริ่มจำความได้ แม้แต่ตอนยังเป็นทารกก็แสดงถึงความหวาดกลัวและขยะแขยงต่อคนพวกนี้

การศึกษาที่ประสบความสำเร็จของกองปริศนา ได้พิสูจน์แล้วว่า เหตุผลสนับสนุนต่างๆของสถานะเลือดบริสุทธิ์นั้น ไม่ได้มีความเป็นจริงเลยแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม พวกเลือดบริสุทธิ์จำนวนมากก็ยังคงยกยอตนเองต่อไปว่าเป็นชนชั้นสูงในสังคมผู้วิเศษ

ราวๆปี ค.ศ. 1930 หนังสือวงศ์วานเลือดบริสุทธิ์ ได้ถูกตีพิมพ์อย่างลับๆในแถบอังกฤษ เป็นการรวบรวมรายชื่อครอบครัวเลือดบริสุทธิ์ที่แท้จริงไว้กว่ายี่สิบแปดครอบครัว โดยถูกพิจารณาจากผู้รอบรู้ที่ไม่ปรากฏนามและเป็นคนแต่งหนังสือเล่มนี้*** มีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยให้ครอบครัวเหล่านี้รักษาความบริสุทธิ์ของสายเลือดเอาไว้ ครอบครัวเหล่านี้ถูกเรียกว่า ความศักดิ์สิทธิ์ทั้งยี่สิบแปด ซึ่งประกอบด้วย

มีบางครอบครัว (เป็นส่วนน้อย) ซึ่งอยู่ในรายชื่อที่ถูกตีพิมพ์นี้ออกมาคัดค้าน โดยพวกเขายอมรับว่าบรรพบุรุษของพวกเขาต้องมีมักเกิ้ลรวมอยู่ด้วยแน่นอนและพวกเขาก็ไม่ได้อับอายในความเป็นจริงดังกล่าวนี้ เสียงที่ออกมาคัดค้านอย่างรุนแรงคือ ครอบครัววีสลีย์ ตระกูลซึ่งมีความเกี่ยวเนื่องกับตระกูลพ่อมดเก่าแก่ในอังกฤษหลายตระกูล พวกเขาภูมิใจที่บรรพบุรุษของพวกเขาหลายคนนั้นยังสนใจและให้การสนับสนุนพวกมักเกิ้ลด้วย การต่อต้านพวกวีสลีย์จึงมาจากตระกูลอื่นๆที่คลั่งในความเชื่อเลือดบริสุทธิ์ และคำเรียก พวกทรยศต่อเลือด หมายรวมไปถึงตระกูลใดตระกูลหนึ่งที่สมาชิกส่วนใหญ่ต่อต้านการเอาชื่อของตระกูลไปอยู่ในรายชื่อครอบครัวเลือดบริสุทธิ์ 

* หลายทศวรรษและศตวรรษที่ผ่านมา จำนวนการแต่งงานแบบผสมเริ่มเพิ่มอีกครั้งจนถึงระดับปกติในปัจจุบัน และมันไม่ได้นำไปสู่การค้นพบชุมชนผู้วิเศษที่หลบซ่อนอยู่แต่อย่างได้ ศาสตราจารย์มอร์ดิคัส เอจจ์ ผู้แต่งหนังสือ  ปรัชญาแห่งมนุษย์ : ทำไมพวกมักเกิ้ลแกล้งทำเป็นไม่รู้  ชี้ให้เห็นว่า ความรักของพวกมักเกิ้ลนั้น โดยทั่วไปจะไม่ทรยศสามีหรือภรรยาของตนเอง และมักเกิ้ลที่พยายามจะทำเช่นั้นกับความรัก จะถูกเหยียดหยามจากสังคมของพวกเขาเอง ถ้าพวกเขาเที่ยวไปบอกใครๆว่าคนรักของตนเองเป็นพ่อมดหรือแม่มด

** จริงๆแล้ว ดูเหมือนความจริงจะย้อนกลับไปหาพวกเขา เมื่อครอบครัวเหล่านี้ยืนยันจะแต่งงานเฉพาะภายในกลุ่มครอบครัวพ่อมดแม่มดซึ่งอยู่ในวงจำกัด ผลลัพธ์ที่ได้คือความไม่แข็งแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจ

*** ส่วนใหญ่เชื่อว่าเป็น แคนเทนคัส น็อตต์