การเจ็บป่วยและโรคภัย

ฉันครุ่นคิดถึงประเด็นเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและบาดเจ็บเป็นเรื่องแรกๆ ในช่วงเริ่มสร้างโลกของแฮร์รี่ พ่อมดเป็นหวัดได้ไหม พวกเขาสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยที่ยุ่งยากแบบมักเกิ้ลได้ไหม มีการรักษาแบบพ่อมดยังไงบ้าง อะไรคือขีดจำกัดของการรักษาแบบพ่อมด หรือมีอะไรบ้างที่เวทมนตร์สามารถรักษาได้

คำถามพวกนี้มีบางข้อที่นำไปสู่หัวใจหลักของนิยายเรื่องนี้ เพราะการตายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดในแฮร์รี่ พอตเตอร์ทุกเล่ม ฉันจึงตัดสินใจว่าจะไม่มีเวทมนตร์ใดที่สามารถชุบชีวิตคนตายได้  (แม้แต่หินชุบวิญญาณก็ไม่ได้ชุบชีวิตให้กลับมาจากความตายได้จริง) และฉันคิดต่อไปว่ามีสิ่งใดบ้างที่สามารถฆ่าพ่อมดได้ อะไรคือความเจ็บป่วยที่พวกเขาอาจต้องเจอ อะไรคือการบาดเจ็บที่พวกเขาจะต้องได้รับการรักษา

ฉันเลือกว่า – พูดแบบโดยรวมนะ – พ่อมดมีพลังที่สามารถรักษาหรือเอาชนะความเจ็บป่วยแบบทั่วไปซึ่งไม่ได้เกิดจากเวทมนตร์ได้ นั่นคือ พ่อมดสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยที่มักเกิ้ลไม่สามารถรักษาได้ (หรือรักษาได้ยาก) เกือบทุกชนิด พ่อมดจะรอดชีวิตอย่างแน่นอนถ้าถูกแมงป่องต่อย (ซึ่งถ้าเป็นมักเกิ้ลอาจถึงตายได้) แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาอาจตายได้ถ้าถูกกัดด้วยต้นเทนทะคูเลอะมีพิษ เช่นเดียวกัน กระดูกหักที่เกิดจากอุบัติเหตุธรรมดาซึ่งไม่ได้เกิดจากเวทมนตร์ อย่างเช่นการตกจากไม้กวาดเนื่องมาจากการฝึกบินก็สามารถรักษาได้ด้วยเวทมนตร์ แต่ถ้าหากถูกโจมตีด้วยคำสาปหรือศาสตร์มืดจะเป็นเรื่องใหญ่มากซึ่งอาจทำให้ถึงแก่ชีวิตได้ นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไม กิลเดอรอยด์ ล็อกฮาร์ต ซึ่งถูกคาถาลบความทรงจำของตนเองสะท้อนกลับจึงไม่หายจากอาการความจำเสื่อมแบบถาวร ทำไมสองสามีภรรยาลองบัตท่อมผู้น่าสงสารจึงไม่หายจากอาการเสียสติอันเนื่องมาจากการถูกคำสาปทรมาณ และทำไมแม้ด-อาย มูดดี้จึงต้องสวมขาไม้และตาวิเศษอยู่ตลอดเวลาอันเนื่องมาจากอวัยวะทั้งสองนั้นเสียไปในช่วงที่เขาต่อสู้กับพ่อมดศาสตร์มืด แม่ของลูน่า เลิฟกู๊ด – แพนดอร่า เลิฟกู๊ด – เสียชีวิตเพราะการทดลองคาถาของเธอผิดพลาดขึ้นมา และทำไม บิล วีสลีย์ ถึงมีแผลเป็นอันน่ากลัวบนใบหน้าหลังจากการต่อสู้กับเฟนเรีย เกรย์แบ็ก

ดังนั้นจึงเห็นได้ว่า ถึงพ่อมดจะอยู่ในสภาวะที่เหนือกว่าพวกเราในการรับมือกับไข้หวัดและอาการบาดเจ็บรุนแรงอื่นๆ แต่พวกเขากลับต้องเผชิญปัญหาที่พวกเราไม่มีวันจะได้เจอ ไม่ใช่แค่โลกมักเกิ้ลจะปลอดภัยจากต้นกับดักมารและสกรู๊ตปะทุไฟ ด้วยบทบัญญัติการปกปิดความลับนานาชาติยังช่วยป้องกันพวกเราจากใครก็ตามที่อาจป่วยด้วยโรคฝีมังกร (ตรงตามชื่อโรค มักเกิดกับพ่อมดที่ทำงานใกล้ชิดกับมังกรพันธุ์เปรูเขี้ยวพิษ) หรือโรคจุดกระจาย

อาการป่วยของรีมัส ลูปิน เป็นการเปรียบเทียบอ้างอิงถึงโรคติดต่อทางเลือดที่พบเห็นในปัจจุบันอย่าง “การติดเชื้อ HIV”  ซึ่งตามมาด้วยการถูกรังเกียจจากคนรอบข้าง น้ำยาที่สเนปปรุงให้กับลูปินนั้นมีลักษณะคล้ายกับยาแอนตี้ไวรัส ซึ่งจะช่วยรักษาอาการป่วยของเขาให้ทรมาณน้อยลงในช่วงที่เขากลายร่าง ความรู้สึกแปลกแยกซึ่งสาเหตุมาจากการป่วยด้วยโรคที่ไม่มีวันรักษาให้หายขาด จึงส่งผลกระทบสำคัญต่อผู้ป่วยซึ่งส่งผลต่อบุคลิกของลูปิน ขณะเดียวกัน แม้ด-อาย มูดดี้ มือปราบมารผู้แข็งแกร่งกว่าใครนั้นยังคงแข็งแกร่งเหนือความพิการอันน่าตกตะลึงของตนเองอีกด้วย