ตอบให้อีกครั้งนะคะ โวลเดอมอร์ได้ก้าวล่วงความลึกล้ำของเวทมนตร์ไปแล้ว โดยที่เขาเองก็ไม่ได้เข้าใจมันอย่างถ่องแท้ การที่โวลเดอมอร์เอาเลือดของแฮร์รี่เข้าไปอยู่ในตัวของเขาเอง ทำให้เกราะคุ้มกันของลิลี่ยังคงมีพลังอยู่และมันมีพลังเหนือกว่าของแฮร์รี่ ดังนั้นโวลเดอมอร์จึงทำตัวเขาเองให้กลายเป็นเสหมือนฮอร์ครักซ์ของแฮร์รี่ แต่เวทมนตร์จากการเสียสละของลิลี่นั้นเป็นพลังในด้านบวกที่ไม่ได้แค่เชื่อมโยงไปถึงชีวิตของแฮร์รี่ มันยังให้โอกาสสุดท้ายกับโวลเดอมอร์อีกด้วย (ดัมเบิลดอร์เรียกว่าความหวังสุดท้ายในบทที่ 35) โวลเดอมอร์ได้นำเศษเสี้ยวของความดีงามเข้าไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว ซึ่งถ้าเขาตระหนักถึงมัน เขาจะได้รับการเยียวยาอย่างลึกซึ้งมากกว่าที่ใครจะได้รับ แต่แน่นอน.. เขาปฏิเสธที่จะยอมสำนึกผิด
และโวลเดอมอร์ยังใช้ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ - ไม้ที่แฮร์รี่เป็นเจ้าของ - ดังนั้นไม้เอลเดอร์ย่อมจะไม่ต่อต้านเจ้านายของมันเอง จึงไม่มีคำสาปใดที่โวลเดอมอร์เสกใส่แฮร์รี่แล้วจะได้ผลอย่างที่ควรเป็น ไม่ว่าจะคำสาปกรีดแทงหรือคำสาปพิฆาต แต่คำสาปพิฆาตนั้นเป็นคำสาปที่ทรงพลังมากพอจะทำให้แฮร์รี่บาดเจ็บและทำลายเสี้ยววิญญาณส่วนที่ไม่ใช่ของเขาทิ้งไป หรือพูดง่ายๆ คือเสี้ยววิญญาณของโวลเดอมอร์ที่อยู่ในตัวแฮร์รี่นั่นเอง คำสาปยังคงรุนแรงพออาจทำให้แฮร์รี่ตายได้ถ้าหากว่าเขาเลือกจะไปทางนั้น (ดัมเบิลดอร์บอกว่าเขาเลือกได้ว่าจะตื่นหรือไม่ตื่น) แต่แฮร์รี่ก็ตัดสินใจที่จะกลับมาด้วยจิตสำนึกที่ว่าต้องตอบแทนการเสียสละที่ลิลี่ทิ้งไว้ให้เขาเขาต้องกลับมาเพื่อยุติเรื่องราวทั้งหมด
มันเป็นเรื่องสำคัญที่ฉันมักจะได้เห็นเวทมนตร์รูปแบบนี้ (ประเด็นเรื่องความลึกซึ้งของชีวิตและความตาย) มันไม่ใช่หลักวิทยาศาสตร์หรอกค่ะ หรือพูดง่ายๆ ไม่ได้หมายความว่า “ไม้เอลเดอร์ + เลือดของลิลี่ = ยังไงก็รอดตาย” แปลว่าอะไร? หมายความว่าสุดท้ายแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าแฮร์รี่และโวลเดอมอร์จะเลือกเดินทางไหน พวกเขาต่างได้รับอาวุธและการป้องกันเหมือนกัน แต่พลังและอาวุธเหล่านั้นจะถูกนำไปใช้อย่างไรก็ขึ้นอยู่กับความเข้าใจในชีวิตของแต่ละคน ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน แฮร์รี่คือคนที่เข้าใจอย่างลึกซึ้งถ่องแท้ถึงความหมายของสิ่งต่างๆ นี้ แต่พลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา ซึ่งมันได้ช่วยชีวิตเขาไว้ด้วย คืออิสรภาพ ความกล้าหาญและความเชื่อมั่นทางศีลธรรม
ฮอร์ครักซ์จะถูกทำลายได้ ก็ต่อเมื่อวัตถุที่ห่อหุ้มมัน อยู่ในสภาพเสียหายอย่างร้ายแรง จนไม่สามารถจะซ่อมแซมได้อีก
ในกรณีของแฮร์รี่ เขาถูกช่วยชีวิตไว้โดยน้ำตานกฟินิกซ์จากฟอกส์ แต่ถ้าแฮร์รี่ตายไปตั้งแต่ตอนนั้น แน่นอนค่ะว่าฮอร์ครักซ์ในตัวเขาจะถูกทำลายไปโดยทันที
ฮอร์ครักซ์ไม่ใช่เวทมนตร์ที่โวลเดอมอร์คิดค้นขึ้นมาเองค่ะ มันถูกค้นพบมาก่อนหน้านี้แล้วในช่วงประวัติศาสตร์เวทมนตร์ มีพ่อมดหลายคนลองทำมาแล้ว (แต่ก็ไม่เคยมีใครทำฮอร์ครักซ์มากกว่าหกอัน) โวลเดอมอร์ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ ก็เพราะความหยิ่งยโสที่ว่าตนเองนั้นฉลาดที่สุดและเขาคิดว่าไม่มีใครฉลาดพอที่จะเข้าใจความคิดของเขาได้ - เหมือนกับที่เขาแสดงให้เราเห็น ณ สุสานที่ลิตเติ้ลแฮงเกิลตั้นต่อหน้าแฮร์รี่ - เขาเคยทำมาก่อนกับเรกูลัส แต่ดันกลายเป็นว่าเรกูลัสรู้ทันและเดาทางเขาออก ว่าอะไรที่ทำให้โวลเดอมอร์มั่นใจนักหนาว่าตัวเขาเองนั้นไม่มีวันตาย
ฉันคิดว่าจินนี่ได้แสดงถึงศักยภาพทางเวทมนตร์อันทรงพลังในการรบที่ฮอกวอตส์ไปแล้วนะคะ สำหรับแม่มดที่อายุเพียง 16 ปี เธอก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีมากแล้วล่ะ และฉันก็จำไม่ได้ด้วยว่าเคยบอกไปตอนไหน ที่ว่า "ในฐานะลูกคนที่เจ็ด" เธอควรจะมีบทบาทเด่นอย่างไร
แล้วแต่ว่าคุณจะตีความอย่างไรเลยค่ะ แต่สำหรับฉันคือแฮร์รี่ได้เข้าไปอยู่ในบริเวณที่เรียกว่าลิมโบ (limbo)** ที่ระหว่างความเป็นและความตาย
* หลังม่าน (veil) ที่แฟนคนนี้ถาม น่าจะหมายถึงม่านที่ติดอยู่กับซุ้มประตูที่ซิเรียสตกเข้าไปหลังถูกคำสาปพิฆาตของเบลลาทริกซ์ ในบทผ่านพ้นผ้าม่าน (บทที่ 35) ของเล่มภาคีนกฟินิกซ์
** ลิมโบ (limbo) ในทางศาสนาคริสต์หมายถึงสถานที่ ที่อยู่รอบนอกของสวรรค์และนรก เป็นบริเวณของวิญญาณที่รอการตัดสินว่าจะไปน
ผู้วิเศษมีหนทางที่จะทำให้แน่ใจว่าเสียงของพวกเขาจะยังคงอยู่หลังจากพวกเขาตายจากไปแล้วค่ะ เช่น เบอร์ธา จอร์กินส์ที่ออกมาจากเพนซิฟในเล่มถ้วยอัคนี หมวกคัดสรรที่ยังคงพล่ามวิสัยทัศน์ของผู้ก่อตั้งหลังจากพวกเขาตายจากไปแล้วหลายร้อยปี พวกผีที่เดินไปมารอบๆ ฮอกวอตส์ ภาพวาดของอาจารย์ใหญ่ทั้งชายและหญิงที่เสียชีวิตไปแล้วในห้องทำงานของดัมเบิลดอร์ รวมถึงภาพวาดของมิสซิสแบล็กในกริมโมลด์เพลซด้วย ที่ว่ามาทั้งหมดนี้คือตัวอย่างที่คล้ายๆ กันกับแผนที่ตัวกวน
ข้อความสบประมาทสเนปไม่ได้ออกมาจากตัวเขาแหลมจริงๆ หรอกค่ะ มันเป็นเหมือนเวทมนตร์บันทึกเสียงที่เขาทิ้งไว้ในแผนที่ต่างหาก
พวกเขาเรียนแบบโฮมสคูลค่ะ (พวกคุณหลายคนก็น่าจะเดาได้อยู่แล้วล่ะนะ) พ่อมดแม่มดที่ยังเล็กมาก –ก็อย่างที่คุณเห็นในแคมป์ที่พักของพ่อมดก่อนเริ่มงานควิดดิชเวิลด์คัพในเล่มถ้วยอัคนีนั่นล่ะค่ะ – พวกเขาเป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อบทบัญญัติปกปิดความลับนานาชาติในการเปิดเผยถึงการมีอยู่ของเวทมนตร์ อาจจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม พวกเขาไม่สามารถที่จะปกปิดเวทมนตร์ที่ซ่อนอยู่ในตัวได้ดีเท่ากับพ่อมดผู้ใหญ่
พวกมักเกิ้ลบอร์นเองก็เช่นกัน พวกเขาจะเผชิญกับเหตุการณ์คล้ายกับแฮร์รี่ ที่กลายเป็นเป้าสนใจโดยไม่รู้ตัวในโรงเรียนของมักเกิ้ล อย่างเช่น ผมของเขาสามารถยาวกลับคืนมาได้เท่าเดิมเพียงชั่วข้ามคืน หรือการหลบซ่อนตัวจากการถูกรังแกโดยไปปรากฏตัวตามสถานที่แปลกๆ อย่างเช่นหลังคาของโรงเรียน
ไม่มีใครสามารถทำลายผู้คุมวิญญาณได้ค่ะ แต่คุณสามารถช่วยควบคุมไม่ให้พวกมันเพิ่มจำนวนขึ้นได้ โดยการหลีกเลี่ยงสภาวะอารมณ์ที่ช่วยให้พวกมันเพิ่มทวีคูณ อย่างเช่น ความรู้สึกสิ้นหวัง หมดอาลัยตายอยากและซึมเศร้า
จริงๆ จะใช้ก็ได้ค่ะ แต่อย่าลืมว่าในพ่อมดที่เก่งมากๆ พวกเขาสามารถแก้ฤทธิ์ของสัจจะเซรุ่มได้
อาจด้วยยาแก้หรือคาถา รวมทั้งทักษะการสกัดใจก็สามารถต้านทานฤทธิ์ของสัจจะเซรุ่มได้เหมือนกันค่ะ
ถูกต้องค่ะ แฮร์รี่กับโวลเดอมอร์เป็นญาติห่างๆ กัน (ห่างกันมาก) จากสายตระกูลเพฟเวอร์เรลล์ จริงๆ แล้วตระกูลผู้วิเศษทั้งหมดต่างมีความข้องเกี่ยวกันถ้าคุณลองสืบค้นย้อนกลับไปหลายๆ ศตวรรษ และฉันก็บอกไว้อย่างชัดเจนในหนังสือแล้วว่า (เล่ม 7 : เครื่องรางยมทูต) สายเลือดตระกูลเพฟเวอร์เรลล์แทรกซึมอยู่กับสายตระกูลพ่อมดอื่นๆ อีกหลายตระกูล
หลังจบจากฮอกวอตส์ เฮอร์ไมโอนี่เริ่มทำงานในกองออกระเบียบควบคุมดูแลสัตว์วิเศษ เธอมีส่วนสำคัญอย่างมากในการช่วยให้พวกเอลฟ์ประจำบ้านมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น แล้วหลังจากนั้นเธอก็ได้ย้ายไปอยู่ในกองบังคับควบคุมกฏหมายเวทมนตร์ (ในเวลาไม่นาน) ซึ่งเธอยืนยันหนักแน่นว่าต้องมีกฎหมายเพื่อรับรองความเป็นอยู่ของเอลฟ์ประจำบ้านให้ดีขึ้นอย่างชัดเจน
อย่าลืมสิคะ ซิเรียสบอกไว้ในเล่ม "ภาคีนกฟินิกซ์" แล้วว่าไม่มีตระกูลไหนบริสุทธิ์แท้จริงหรอกค่ะ เพราะพวกเขาตัดสมาชิกที่เกี่ยวดองกับมักเกิ้ลและที่เป็นสควิปออกไปจากสายตระกูลและแสร้งทำเป็นว่าสมาชิกเหล่านั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง แต่ก็จริงค่ะ จำนวนตระกูลที่อ้างว่าพวกเขาเองบริสุทธิ์นั้นเริ่มจะลดลงแล้ว การปฏิเสธที่จะแต่งงานกับมักเกิ้ลหรือพวกมักเกิ้ลบอร์นทำให้พวกเขากำลังเจอปัญหาในการสืบทอดสายตระกูลของตนเอง ซึ่งประเด็นนี้ก็ถูกกล่าวถึงในเล่ม "เจ้าชายเลือดผสม" เช่นกัน
ดัมเบิลดอร์ พ่อมดผู้เก่งกาจแห่งยุคซึ่งสามารถใช้เวทมนตร์โดยไม่ต้องร่ายคาถาออกเสียง เขาใช้ “โฮเมนัม ริเวลิโอ” ค่ะ – คาถาทำให้มนุษย์เผยตัว - ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ก็ใช้ในเล่มเครื่องรางยมทูตเหมือนกัน
เพราะเขารู้ว่ารอนต้องได้การชี้นำที่มากกว่าสองคนที่เหลือค่ะ
ดัมเบิลดอร์เข้าใจรอนดีที่สุดในบรรดาทั้งสามสหาย เขาไม่ใช่คนเก่งและฉลาดที่สุดในกลุ่ม แต่รอนก็เป็นคนที่เชื่อมทั้งสามสหายให้อยู่ด้วยกัน ความตลกขบขันและจิตใจที่ดีงามคือสิ่งสำคัญที่สุดที่เขามีค่ะ
ดัมเบิลดอร์เพิ่งจะเริ่มสงสัยว่าโวลเดอมอร์สร้างฮอร์ครักซ์ก็ตอนที่แฮร์รี่ส่งบันทึกของริดเดิ้ลให้กับเขาในตอนท้ายของเล่มห้องแห่งความลับค่ะ จริงๆ แล้วดัมเบิลดอร์พยายามสืบหาเบาะแสความเป็นอมตะของโวลเดอมอร์มาตลอดตั้งแต่จบสงครามครั้งแรก แต่หลังจากจบเรื่องห้องแห่งความลับ เมื่อเขาได้เห็นบันทึกของริดเดิ้ลรวมทั้งคำบอกเล่าของแฮร์รี่ถึงสิ่งที่ออกมา มันก็ทำให้เขาเริ่มมั่นใจว่าโวลเดอมอร์สร้างฮอร์ครักซ์ขึ้นมาจริงๆ
Q : ทำไมคุณไม่ให้ฟอสก์กลับมาช่วยแฮร์รี่ในตอนจบ ฉันคิดว่าในเมื่อแฮร์รี่จงรักภักดีกับดัมเบิลดอร์ ฟอกส์ก็น่าจะมาเป็นสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของแฮร์รี่ด้วยเลย
Ans : ฉันอยากให้มีบางอย่างจากโรงเรียนไปเมื่อดัมเบิลดอร์ตายและฉันก็ตัดสินใจให้เป็นฟอกส์ค่ะ ดัมเบิลดอร์เป็นชายที่ยอดเยี่ยมและไม่มีใครสามารถมาแทนที่เขาได้ การที่ฟอกส์จากไปนั้นเป็นการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ที่ดีที่สุดค่ะ (รวมถึงความจริงที่ว่านกฟินิกซ์ไม่สามารถยกหรือถ่ายโอนความเป็นเจ้าของให้กันได้ด้วยค่ะ)
อืมมม... ฉันไม่มีแพลนจะเขียนมันออกมาค่ะ, คาดว่านะ มันไม่คาถาพิเศษสำหรับฮอกวอตส์โดยเฉพาะหรอกค่ะ โดยทั่วไปแล้วพอมดแม่มดมีคาถาที่ใช้โดยทั่วๆ ไปอยู่แล้ว เว้นแต่จะศึกษาคาถาเฉพาะด้าน จึงค่อยไปหาหนังสือค่ะ
ในเล่มห้องแห่งความลับ : เพอร์ซี่หักคะแนนบ้านกริฟฟินดอร์จากรอน แต่ในเล่มภาคีนกฟินิกซ์รอนบอกว่าพรีเฟ็คหักคะแนนบ้านไม่ได้
Ans : รอนเข้าใจผิดค่ะ เราสามารถสรุปได้ว่าเขาไม่ได้เข้าใจขอบเขตหน้าที่ของพรีเฟ็คอย่างถ่องแท้ เขาเลยไม่เคยหักแต้มได้จากใครเลย
ระหว่างฉันนับปีของเขาผิดพลาดไป กับ ให้มาร์คัสสอบตกในปีสุดท้ายเลยต้องเรียนซ้ำชั้น ฉันชอบให้เป็นแบบหลังละกันค่ะ
ฉันยังตอบไม่ได้ จนกว่าเล่ม 7 จะเสร็จสมบูรณ์นะคะ ตอนนี้ฉันตอบได้แค่ว่าโวลเดอมอร์จะแข็งแกร่งขึ้นทันทีในตอนนี้ค่ะ
** JK ตอบคำถามนี้ไว้ก่อนที่เล่ม 7 ยังไม่ออกนะครับ แต่ตอนนี้เราน่าจะเดาคำตอบกันได้แล้ว ก็คือ ในเมื่อบันทึกคือฮอร์ครักซ์ ถ้าจินนี่ตาย โวลเดอมอร์ก็จะฟื้นคืนชีพตั้งแต่เล่ม 2
ถ้าพ่อมดสามารถสร้างบ้านที่หลบซ่อนจากพวกมักเกิ้ลได้ พวกเขาก็ย่อมพรางตัวจากการถูกติดตามได้เช่นกันค่ะ ถ้าทำอย่างที่คุณว่าได้จริงป่านนี้โวลเดอมอร์คงถูกจับได้ไปตั้งนานแล้ว !
เขาเดินเข้าไปในห้องทำงานอันว่างเปล่าของมูดดี้ตัวปลอมแล้วหยิบออกมาเลยค่ะ แต่ฉันแค่ไม่ได้เขียนให้พวกคุณได้ทราบเท่านั้นเอง
ใช่ค่ะ.. ผีประจำบ้านก็เช่นเดียวกัน
ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่เก่งคณิตศาสตร์เอาเสียเลย
บิลแก่กว่าชาร์ลี 2 ปี // ชาร์ลีแก่กว่าเพอร์ซี่ 3 ปี // เพอร์ซี่แก่กว่าเฟร็ดและจอร์จ 2 ปี // ฝาแฝดแก่กว่ารอน 2 ปี และรอนแก่กว่าจินนี่แค่ปีเดียว
พีฟส์ไม่ใช่ผีค่ะ เขาไม่เคยอาศัยอยู่ในร่างที่เป็นรูปแบบของสิ่งมีชีวิต โพลเตอร์ไกส์เป็นรูปแบบของวิญญาณที่สามารถทำให้ของเคลื่อนที่หรือขยับได้เอง ดังนั้นเขาจึงสามารถขว้างลูกโป่ง ไม้เท้า เก้าอี้ แน่นอนรวมถึงเคี้ยวหมากฝรั่งด้วย
แฮร์รี่ไม่เคยกังวลเรื่องเงินทองในกระเป๋า เพราะเขามีเงินมากพอค่ะ ตรงข้ามกับรอน ซึ่งมีฐานะยากจน เขานึกภาพไม่ออกว่าการมีเงินเยอะจนไม่ทันสังเกตว่ามันหายไปนั้นเป็นอย่างไร
ฉันเข้าใจความรู้สึกของรอนดีว่ามันเป็นยังไง เพราะฉันเองก็เคยผ่านจุดนั้นมาก่อน ดังนั้นในตอนที่เขียนฉากนี้ฉันเลยรู้สึกสงสารและเห็นใจรอนมากเป็นพิเศษค่ะ
เอลฟ์ประจำบ้านที่เวทมนตร์ประจำเผ่าพันธุ์ของพวกมันเองที่ต่างจากพ่อมดค่ะ แน่นอน รวมถึงการหายตัวเข้าออกสถานที่ต่างๆ ที่พ่อมดไม่สามารถทำได้ด้วย
ป้าเพ็ตทูเนียแค่พูดเกินความจริงค่ะ คุณต้องเข้าใจด้วยว่าเธอเก็บเรื่องนี้ในใจมานานมาก เมื่อถึงเวลาควรให้เธอได้ระบายเต็มที่หน่อย แต่แน่นอน ลิลี่ก็เหมือนกับลูกชายของเธอนั่นล่ะค่ะ พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้เวทมนตร์นอกโรงเรียน ถ้าฝ่าฝืนก็จะได้รับจดหมายเตือนเช่นกัน
Q : พ่อมดเด็กทุกคนในอังกฤษจะได้เข้าเรียนที่ฮอกวอตส์หมดทุกคนใช่ไหม แล้วอย่างสแตน ชันไพก์ล่ะ หรือฮอกวอตส์รับแค่นักเรียนที่มีพลังเวทมนตร์ในระดับสูงเท่านั้น
Ans : เด็กทุกคนที่แสดงถึงลักษณะการมีเวทมนตร์ก่อนอายุ 11 ปี จะถูกบันทึกชื่อให้มีสิทธิเข้าเรียนโดยอัตโนมัติค่ะ ไม่คำว่าพลังเวทมนตร์ในระดับสูงระบุเป็นเงื่อนไข ขอแค่มีลักษณะของเวทมนตร์ปรากฏออกมา แต่อย่างไรก็ตาม พ่อแม่อาจจะไม่ส่งบุตรหลานมาเรียนก็ได้ค่ะ
ไม่ค่ะ นิโคลัส แฟลมเมล มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์ เขาอาศัยอยู่ในปารีสราวๆ ศตวรรษที่ 14 และคิดค้นศิลาอาถรรพ์ขึ้นที่นั่น ชื่อของแฟลมเมลได้รับการกล่าวถึงมาหลายศตวรรษเพราะหลายคนเชื่อว่าเขาเป็นอมตะจริงๆ และยังมีถนนในปารีสที่ตั้งตามชื่อของเขาและภรรยาด้วยนะคะ
ดัมเบิลดอร์จะชวนให้พวกเขาร้องเพลงก็ต่อเมื่ออยู่ในช่วงเวลาที่เขารู้สึกร่าเริงเป็นพิเศษค่ะ แต่สถานการณ์ของโลกเวทมนตร์กำลังเข้าสู่ยุคมืดมนเรื่อยๆ ฉันว่ามันก็ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไรนะคะ
หลังจบสงครามครีเชอร์ เอลฟ์ประจำบ้านตระกูลแบล็กตายด้วยอายุรวม 666 ปี
สมัยที่เรียนอยู่อิลเวอร์มอร์นี ทีน่าอยู่บ้านธันเดอร์เบิร์ด ส่วนควีนนี่อยู่บ้านพักวัดจิ
บทที่ 34 คืนสู่ป่า เล่ม 7 (เครื่องรางยมทูต) คือบทที่ เจ.เค.โรว์ลิ่งชอบมากที่สุด
ซิเรียส แบล็ก พ่อทูนหัวของแฮร์รี่ พอตเตอร์ เกิดวันที่ 3 พฤศจิกายน
เท็ดดี้ ลูปิน ลูกชายของรีมัสและนิมฟาดอร่า ได้เป็นประธานนักเรียน
อัลบัส เซเวอร์รัส พอตเตอร์ ถูกคัดสรรเข้าสู่บ้านสลิธีริน เขาได้รับการกล่าวถึงว่าเป็น "พอตเตอร์ในสลิธีริน"
ปุกปุยสุนัขสามหัวของแฮกริดถูกส่งกลับไปอยู่ที่กรีซ ดัมเบิลดอร์อยากให้สิ่งที่แฮกริดซื้อมาแบบไม่ทันไตร่ตรองให้ดี กลับไปอยู่ในที่เดิมของมัน
บรรบุรุษของตระกูลแบล็กอยากได้บ้านโอ่อ่าหลังนี้มาก จึงให้คำสาปสะกดใจ ให้มักเกิ้ลเจ้าของบ้านเดิมละทิ้งบ้านนี้ไป
ดัมเบิลดอร์ทำลายเพียงแค่เสี้ยววิญญาณของโวลเดอมอร์ในหินออกไป แต่เวทมนตร์ของหินยังคงอยู่ตามเดิม
เมอร์เทิลจอมคร่ำครวญมีชื่อเต็มว่า เมอร์เทิล อลิซาเบธ วอร์เรน และเป็นนักเรียนจากบ้านเรเวนคลอ
แฮกริดไม่สามารถเสกผู้พิทักษ์ได้เพราะคาถานี้ยากเกินไปสำหรับเขา
หลังจบสงคราม เฮอร์ไมโอนี่ ตามหาพ่อแม่ของเธอ (ทั้งคู่อยู่ที่ออสเตรเลีย ในช่วงสงคราม) และคืนความทรงจำให้กับทั้งคู่
ค่าเล่าเรียนที่ฮอกวอตส์เป็นสวัสดิการทางการศึกษาที่กระทรวงเวทมนตร์จัดสรรให้กับนักเรียนทุกคน
อัญมณีประจำบ้าน คือ ทับทิม(กริฟฟินดอร์), เพชร(ฮัพเพิลพัฟ), ไพลิน(เรเวนคลอ) และมรกต(สลิธีริน)
แกนกลางของไม้เอลเดอร์คือขนเธสตรอล สื่อถึงความหมายว่าไม้นี้คู่ควรกับพ่อมดแม่มดที่กล้าเผชิญหน้ากับความตายเท่านั้น
สมาพันธพ่อมดนานาชาติ คือหน่วยงานที่เทียบเท่ากับองค์การสหประชาชาติ (UN) ของมักเกิ้ล
มาดามพินซ์ บรรณารักษ์ของฮอกวอตส์ โรว์ลิ่งได้แรงบันดาลใจมาจากความกลัวในวัยเด็กที่เธอมีต่อพวกบรรณารักษ์ ซึ่งส่วนมากจะเกลียดเด็กมาก
เฮอร์ไมโอนี่อายุเกือบ 12 ปีแล้วตอนที่เข้ามาเรียนฮอกวอตส์ แต่ก็เป็นไปตามเกณฑ์ที่ว่าคุณต้องอายุขั้นต่ำ 11 ปี จึงจะสามารถเข้าเรียนได้